мандары́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйны чыноўнік у феадальным Кітаі.

|| прым. мандары́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мандары́н

‘дрэва; плод’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мандары́н мандары́ны
Р. мандары́на мандары́наў
Д. мандары́ну мандары́нам
В. мандары́н мандары́ны
Т. мандары́нам мандары́намі
М. мандары́не мандары́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мандары́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

Цытрусавае пладовае дрэва сямейства рутавых, а таксама яго кісла-салодкі духмяны плод.

|| прым. мандары́навы, -ая, -ае.

М. сіроп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мандары́н

‘чыноўнік у феадальным Кітаі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мандары́н мандары́ны
Р. мандары́на мандары́наў
Д. мандары́ну мандары́нам
В. мандары́на мандары́наў
Т. мандары́нам мандары́намі
М. мандары́не мандары́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мандары́н I м., бот. мандари́н

мандары́н II м., ист. (китайский чиновник) мандари́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мандары́н ​1, ‑а, м.

1. Вечназялёнае пладовае цытрусавае дрэва сямейства рутавых, якое расце на поўдні. Квітнелі стройныя, тонкія дрэўцы мандарынаў. Самуйлёнак.

2. Кісла-салодкі духмяны плод гэтага дрэва.

[Фр. mandarine ад ісп. mandarin.]

мандары́н ​2, ‑а, м.

Гіст. Еўрапейская назва дзяржаўнага чыноўніка ў старым феадальным Кітаі. У паланкіне, раскінуўшыся, сядзеў мандарын у шырокім сінім шаўковым халаце. Маўр.

[Партуг. mandarin ад перс. mantrin — саветнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мандары́н ’вечназялёнае дрэва Citrus unshiu і плады з яго’ (ТСБМ). З рус. мандари́н ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з франц. mandarine, англ. mandarin orange, ісп. mandarina. Апошнія ад Mandaro — мясцовая назва вострава Маўрыкій (Махэк₂, 350; Голуб-Ліер, 301; Фасмер, 2, 567–568).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мандары́нскі мандари́нский; см. мандары́н II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мандари́н​I ист. мандары́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мандари́н​II (плод) мандары́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)