мандары́н
‘дрэва; плод’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мандары́н | мандары́ны | |
| мандары́на | мандары́наў | |
| мандары́ну | мандары́нам | |
| мандары́н | мандары́ны | |
| мандары́нам | мандары́намі | |
| мандары́не | мандары́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)