малале́тні, -яя, -яе.

Якому нямнога год, дзіцячага ўзросту.

М. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малале́тні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. малале́тні малале́тняя малале́тняе малале́тнія
Р. малале́тняга малале́тняй
малале́тняе		 малале́тняга малале́тніх
Д. малале́тняму малале́тняй малале́тняму малале́тнім
В. малале́тні (неадуш.)
малале́тняга (адуш.)		 малале́тнюю малале́тняе малале́тнія (неадуш.)
малале́тніх (адуш.)
Т. малале́тнім малале́тняй
малале́тняю		 малале́тнім малале́тнімі
М. малале́тнім малале́тняй малале́тнім малале́тніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малале́тні

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. малале́тні малале́тнія
Р. малале́тняга малале́тніх
Д. малале́тняму малале́тнім
В. малале́тняга малале́тніх
Т. малале́тнім малале́тнімі
М. малале́тнім малале́тніх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малале́тні

1. прил. малоле́тний;

2. в знач. сущ. малоле́тний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малале́тні, ‑яя, ‑яе.

Якому нямнога год ад роду. Малалетні сведка. // Які знаходзіцца ў дзіцячым узросце. Свеціць месяц паўночны Па сон малалетняга сына. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малоле́тний

1. прил. малале́тні;

2. сущ. малале́тні, -няга м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мале́нькі, -ая, -ае.

1. Нязначны па велічыні, памерах, колькасці.

Маленькая хатка.

М. мароз.

М. атрад.

2. Нязначны, які не мае істотнага значэння.

Маленькія непрыемнасці.

3. Тое, што і малалетні.

Любіць сваіх маленькіх (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Няле́тка ’малалетні’ (Гарэц.). Ад ня‑летні, параўн. летні ’стары’ (гл. лета).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

анахрані́зм, ‑у, м.

1. Памылковае аднясенне падзей, з’яў адной эпохі да другой.

2. З’явы, погляды, думкі, якія з’яўляюцца ўстарэлымі для пэўнай эпохі. Сапраўды, ці не гучаць у наш час анахранізмам словы, з якімі звяртаецца няхай сабе малалетні Сымон да дзеда Курылы. Навуменка.

[Ад грэч. ana — назад і chronos — час.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мале́начкі, мале́нечкі, мале́нячкі ’вельмі маленькі’ (Кліх, Ян.; дзярж., Нар. сл.; мсцісл., Нар. словатв.; Сл. ПЗБ), шальч., астр., воран., гродз. ’малалетні’ (Сл. ПЗБ). Укр. маленечкий, рус. смал., бран., кур. маленечкий, маленечкий, польск. malenieczki ’тс’. Магчыма, паланізм (і ва ўкр. мове таксама). Форма маленачкі ўзыходзіць да маленкі (смарг., трак., вільн., воран., дзятл., Сл. ПЗБ), у якім ‑н‑ цвёрдае: вытрымана заканамернасць памякчэння зычнага перад мяккім, апрача г, к, х. Не выключаны таксама і ўплыў фанетыкі суседніх літоўскіх гаворак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)