магілё́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. магілё́ўскі магілё́ўская магілё́ўскае магілё́ўскія
Р. магілё́ўскага магілё́ўскай
магілё́ўскае		 магілё́ўскага магілё́ўскіх
Д. магілё́ўскаму магілё́ўскай магілё́ўскаму магілё́ўскім
В. магілё́ўскі (неадуш.)
магілё́ўскага (адуш.)		 магілё́ўскую магілё́ўскае магілё́ўскія (неадуш.)
магілё́ўскіх (адуш.)
Т. магілё́ўскім магілё́ўскай
магілё́ўскаю		 магілё́ўскім магілё́ўскімі
М. магілё́ўскім магілё́ўскай магілё́ўскім магілё́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

магілёўскі могилёвский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арша́на-магілёўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арша́на-магілёўскі арша́на-магілёўская арша́на-магілёўскае арша́на-магілёўскія
Р. арша́на-магілёўскага арша́на-магілёўскай
арша́на-магілёўскае		 арша́на-магілёўскага арша́на-магілёўскіх
Д. арша́на-магілёўскаму арша́на-магілёўскай арша́на-магілёўскаму арша́на-магілёўскім
В. арша́на-магілёўскі (неадуш.)
арша́на-магілёўскага (адуш.)		 арша́на-магілёўскую арша́на-магілёўскае арша́на-магілёўскія (неадуш.)
арша́на-магілёўскіх (адуш.)
Т. арша́на-магілёўскім арша́на-магілёўскай
арша́на-магілёўскаю		 арша́на-магілёўскім арша́на-магілёўскімі
М. арша́на-магілёўскім арша́на-магілёўскай арша́на-магілёўскім арша́на-магілёўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шкло́ўска-магілёўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шкло́ўска-магілёўскі шкло́ўска-магілёўская шкло́ўска-магілёўскае шкло́ўска-магілёўскія
Р. шкло́ўска-магілёўскага шкло́ўска-магілёўскай
шкло́ўска-магілёўскае		 шкло́ўска-магілёўскага шкло́ўска-магілёўскіх
Д. шкло́ўска-магілёўскаму шкло́ўска-магілёўскай шкло́ўска-магілёўскаму шкло́ўска-магілёўскім
В. шкло́ўска-магілёўскі (неадуш.)
шкло́ўска-магілёўскага (адуш.)		 шкло́ўска-магілёўскую шкло́ўска-магілёўскае шкло́ўска-магілёўскія (неадуш.)
шкло́ўска-магілёўскіх (адуш.)
Т. шкло́ўска-магілёўскім шкло́ўска-магілёўскай
шкло́ўска-магілёўскаю		 шкло́ўска-магілёўскім шкло́ўска-магілёўскімі
М. шкло́ўска-магілёўскім шкло́ўска-магілёўскай шкло́ўска-магілёўскім шкло́ўска-магілёўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Магілёўскі раён Могилёвский райо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

могилёвский магілёўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Могилёвский райо́н Магілёўскі раён.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасяле́нец, ‑нца, м.

Той, хто перасяляецца, перасяліўся на новае месца. На нашы позіркі ён усміхнуўся І адказаў: — Я магілёўскі родам. Перасяленец. Сёлета вясною Было паўвека роўна, як адтуль... Гілевіч. / Пра расліны, жывёл, птушак і пад. Вясной дрэўца пусціла першыя зялёныя пятачкі глянцавітага лісця, і ўзрадаваўся Мітрафан: перасяленец прыняўся. Ракітны. За адзінаццаць год усурыйскія яноты размножыліся і разбрыліся далёка ад таго месца ў Парыцкім раёне, дзе былі выпушчаны першыя далёкаўсходнія перасяленцы. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажыве́ц, ‑жыўца, м.

1. Асоба або арганізацыя, якія спажываюць што‑н. (прадукты чыёй‑н. вытворчасці, энергію, сыравіну і пад.). [Сцяпан Андрэевіч:] — Хто вам дазволіў распачынаць жыллёвае будаўніцтва? Цяпер будзеце поркацца. А спажывец — чакай шкла. Гурскі. Пакуль што, да пуску лаўсанавага камбіната, найвялікшы ў горадзе спажывец вады — Магілёўскі завод штучнага валакна. «Полымя».

2. Пакупнік. Фірмам патрэбен глядач — спажывец іх тавараў. Філімонаў.

3. перан. Неадабр. Той, хто імкнецца толькі да задавальнення сваіх патрэб. Мяшчанам, спажыўцам, эгаістам мякішавым аўтар супрацьставіць шчырых савецкіх людзей. Рамановіч. Хіба маралі спажыўца І звычкам эгаіста Знаёмы шчырасць пачуцця, Парывы думак чыстых?! Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рубі́н, ’каштоўны камень чырвонага колеру’ (ТСБМ). Рус. руби́н, польск. rubin, чэш. rubín, серб.-харв. ру̀би̑н, балг. руби́н. Ст.-бел. рубинъ са ст.-польск. rubin < ням. Rubin < познелац. rubinus ’рубін’ < ruber або rubeus ’чырвоны’ < і.-е. *reudh‑, роднаснага да руды, гл. (Брукнер, 466; Фасмер, 3, 511; Булыка, Запазыч., 288).

Рубі́н 2, рубі́ха ’драўляны брусок з насечкамі для качання бялізны’ (Касп.). Ад рубіць ’сячы’ (гл.) са словаўтваральным значэннем ’прадмет — вынік дзеяння’. Падобныя ўтварэнні з суфіксам ‑ін‑ (аднак, жаночага роду): лупіна, адбоіна ’адбіты кавалак’ і інш., з суфіксам ‑іх‑а (‑ых‑a): жаць (жмуць) — жмыха (магілёўскі рэгіянальны, нерэгулярны тып).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)