Verbum

анлайнавы слоўнік

лячэ́бны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лячэ́бны	лячэ́бная	лячэ́бнае	лячэ́бныя
Р.	лячэ́бнага	лячэ́бнай лячэ́бнае	лячэ́бнага	лячэ́бных
Д.	лячэ́бнаму	лячэ́бнай	лячэ́бнаму	лячэ́бным
В.	лячэ́бны (неадуш.) лячэ́бнага (адуш.)	лячэ́бную	лячэ́бнае	лячэ́бныя (неадуш.) лячэ́бных (адуш.)
Т.	лячэ́бным	лячэ́бнай лячэ́бнаю	лячэ́бным	лячэ́бнымі
М.	лячэ́бным	лячэ́бнай	лячэ́бным	лячэ́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ветэрына́рна-лячэ́бны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ветэрына́рна-лячэ́бны	ветэрына́рна-лячэ́бная	ветэрына́рна-лячэ́бнае	ветэрына́рна-лячэ́бныя
Р.	ветэрына́рна-лячэ́бнага	ветэрына́рна-лячэ́бнай ветэрына́рна-лячэ́бнае	ветэрына́рна-лячэ́бнага	ветэрына́рна-лячэ́бных
Д.	ветэрына́рна-лячэ́бнаму	ветэрына́рна-лячэ́бнай	ветэрына́рна-лячэ́бнаму	ветэрына́рна-лячэ́бным
В.	ветэрына́рна-лячэ́бны (неадуш.) ветэрына́рна-лячэ́бнага (адуш.)	ветэрына́рна-лячэ́бную	ветэрына́рна-лячэ́бнае	ветэрына́рна-лячэ́бныя (неадуш.) ветэрына́рна-лячэ́бных (адуш.)
Т.	ветэрына́рна-лячэ́бным	ветэрына́рна-лячэ́бнай ветэрына́рна-лячэ́бнаю	ветэрына́рна-лячэ́бным	ветэрына́рна-лячэ́бнымі
М.	ветэрына́рна-лячэ́бным	ветэрына́рна-лячэ́бнай	ветэрына́рна-лячэ́бным	ветэрына́рна-лячэ́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аздараўле́нча-лячэ́бны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аздараўле́нча-лячэ́бны	аздараўле́нча-лячэ́бная	аздараўле́нча-лячэ́бнае	аздараўле́нча-лячэ́бныя
Р.	аздараўле́нча-лячэ́бнага	аздараўле́нча-лячэ́бнай аздараўле́нча-лячэ́бнае	аздараўле́нча-лячэ́бнага	аздараўле́нча-лячэ́бных
Д.	аздараўле́нча-лячэ́бнаму	аздараўле́нча-лячэ́бнай	аздараўле́нча-лячэ́бнаму	аздараўле́нча-лячэ́бным
В.	аздараўле́нча-лячэ́бны (неадуш.) аздараўле́нча-лячэ́бнага (адуш.)	аздараўле́нча-лячэ́бную	аздараўле́нча-лячэ́бнае	аздараўле́нча-лячэ́бныя (неадуш.) аздараўле́нча-лячэ́бных (адуш.)
Т.	аздараўле́нча-лячэ́бным	аздараўле́нча-лячэ́бнай аздараўле́нча-лячэ́бнаю	аздараўле́нча-лячэ́бным	аздараўле́нча-лячэ́бнымі
М.	аздараўле́нча-лячэ́бным	аздараўле́нча-лячэ́бнай	аздараўле́нча-лячэ́бным	аздараўле́нча-лячэ́бных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бальнеало́гія, -і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае лячэбнае выкарыстанне і ўздзеянне мінеральных вод і гразей.

|| прым. бальнеалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гальванатэрапі́я, ‑і, ж.

Метад лячэбнае ўздзеяння пастаянным токам невялікай сілы і напружання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальнеало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хімічны састаў і лячэбнае ўздзеянне мінеральных вод і гразёй.

[Ад лац. balneum — лазня і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асігнава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асігнаваць.

2. часцей мн. Асігнаваная сума. Асігнаванні на сацыяльна-культурныя мерапрыемствы. Асігнаванні на лячэбнае харчаванне. Асігнаванні на ахову працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працэду́ра, ‑ы, ж.

1. Афіцыйны парадак дзеянняў для ажыццяўлення ці выканання чаго‑н. Працэдура галасавання. Працэдура падпісання дагавору. Судовая працэдура. // Ход, паслядоўнасць дзеянняў у якой‑н. справе. Працэдура апазнавання скончылася; каго ніхто не апазнаў, пагналі назад у барак. Сабаленка.

2. Лячэбнае мерапрыемства, прапісанае ўрачом (ванны, масаж і пад.). Хадзіць на працэдуры. Лячэбныя працэдуры. □ Звычайна шустрая, як вавёрка, Віра захварэла, штодня яе возяць на водныя працэдуры. Навуменка.

[Ад лац. procedere — рухацца наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жывіца ’смала’. Рус. живи́ца, укр. живи́ця, польск. żywica, в.-луж. žiwica, чэш. živice, славац. živica ’смала’, славен. živica ’корань’, ’жываплот’, ’крынічная вада’, ’насмарк’, серб.-харв. жи́ви́ца ’жываплот’, ’кастрыца’, ’палянка’, ’рубец тканіны’. Ст.-рус. живица ’смала’ (XVI ст.). Утворана ад кораня *živ‑ суфіксам *‑ic‑a ў прасл. мове, прычым у паўн. славян замацавалася значэнне ’смала’, а паўд. славяне замацавалі і іншыя значэнні. Гэта можа сведчыць ці аб адносна познім (паўн.-слав.) утварэнні, ці аб дыфузнай першапачатковай семантыцы. Корань жыв‑ у жывіца суадносіцца са значэннем ’гаіць’, паколькі жывіца мела лячэбнае значэнне. І.‑е. корань *g^u̯ei‑ ’жыць, гаіць’. Плевачава, SR Brno, 13, 1964, 25–33; Махэк₂, 728. Параўн. Скок, 3, 681. Сцяцко (Афікс. наз., 45) не ўказвае час утварэння і не дае семантычнага абгрунтавання. Іначай: жывіца роднаснае з арм. kiv ’смала’ (Лідэн, Зб. Мікале, 119; Турнэйзен, Зб. Педэрсену, 301) з асобным і.-е. коранем *g^u̯i^u̯‑ (Покарны, 1, 482), суадносным з жаваць (Фасмер, 2, 51); апошняе, паводле Покарнага, няпэўна. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 289. Гіпотэза Плевачавай–Махэка не адкідвае суадносіны з арм. kiv, аднак лічыць гэта слова паралельным утварэннем, што верагодна. Гл. жывіць, жывы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)