ла́сковый ла́ска́вы; (нежащий) пяшчо́тны;
ла́сковое сло́во ла́ска́вае сло́ва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыхі́лісты ла́сковый, доброжела́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяшчо́тны не́жный, ла́сковый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ласкаве́йшы прил. сравнит. ст. ла́сковее, пола́сковее, бо́лее ла́сковый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяшчо́тнейшы прил. сравнит. ст. нежне́е, понежне́е, бо́лее не́жный, ла́сковее, пола́сковее, бо́лее ла́сковый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ссаць несов. (грудь, соску) соса́ть;
◊ ла́скавае цяля́тка дзве ма́ткі ссе — посл. ла́сковый телёнок двух ма́ток сосёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цяля́тка ср. телёнок м., телёночек м.;
◊ ла́скавае ц. дзве ма́ткі ссе — посл. ла́сковый телёнок двух ма́ток сосёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ліслі́вы
1. (излишне услужливый) льсти́вый, уго́дливый; заи́скивающий; уми́льный; (рабски льстивый) подобостра́стный;
л. чалаве́к — льсти́вый (уго́дливый) челове́к;
~вая ўсме́шка — льсти́вая (уго́дливая, подобостра́стная) улы́бка;
2. (умеющий возбудить доверие льстивостью) вкра́дчивый;
л. го́лас — вкра́дчивый го́лос;
3. разг. ла́сковый;
~вае дзіця́ — ла́сковый ребёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ла́скавы, ла́скывый, ла́скавенечкій ’ветлівы, далікатны ў абыходжанні’, ’мяккі, лагодны’, ’літасцівы, дабрадушны’, ’поўны ласкі, пяшчотны’ (Нас., Шат., Бяльк.; мсцісл., Нар. словатв., ТСБМ), ласка́вы ’пяшчотны’, ’дабрадушны, ветлы чалавек’, ’рахманы’, ’ліслівы’ (Сл. паўн.-зах., Мал., КЭС, лаг.), ласка́вы хлеб ’дарэмнае ўтрыманне да смерці’ (КЭС, лаг.). Націск на пачатковым складзе пад уплывам рус. мовы (ла́сковый), якое, паводле Сабалеўскага (Лекции, 81), мае ‑о‑ гістарычна няправільнае: ёсць ст.-рус. ласкавъ (XIII ст.). Тое ж у Фасмера, 2, 462. Прасл. laskavъ ’той, хто праяўляе любоў’ > ’які лашчыцца, ліслівы’ (Слаўскі, 5, 25). Да ласка (гл.). Сюды ж ласкаве́й ’зручней’ (Мат. Гом.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Ле́ска 1, льіска, (мн.) лыскы ’зараснік ляснога арэха’ (Клім.), ст.-бел. ласковый, лёсковый ’ляшчынавы’ (Булахаў, Пст.). Укр. ліска, польск. laska, падкарпацк. leska, liska, łyska, в.-луж. leska, чэш. liska (ст.-чэш. leska), славац. lieska, славен. leska, серб.-харв. леска, лщёска, макед. леска, паўдн. lʼäska, балг. леска. Прасл. leska ’ляшчына’. Магчыма, звязана з Іё!!!ь > лес (гл.). Блізкімі з’яўляюцца ст.-прус. lazde ’ляшчына’, лат. logzda, lazda, lę(g)zda ’тс’, літ. lazä ’кій’. Іншыя версіі гл. Слаўскі, 4, 62. Сюды ж ст.-бел. леска ’пасудзіна’ (?) (Скурат, БЛ, 8, 11).
◎ Ле́ска 2 звычайная ’валасянка шэрая, Sylvia communis Lath.’, лёска‑завіру́шка, Sylvia curruca L.’ (паўн., КЭС). Лексема з’яўляецца перакладам лац. назвы silva (sylva) ’лес’ і аформлена пры дапамозе суфікса ‑к‑a (як рус. славка ’валасянка’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)