Verbum

анлайнавы слоўнік

ла́сковый ла́ска́вы; (нежащий) пяшчо́тны;

ла́сковое сло́во ла́ска́вае сло́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ласковый

Том: 16, старонка: 299.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

прыхі́лісты ла́сковый, доброжела́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяшчо́тны не́жный, ла́сковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ласкаве́йшы прил. сравнит. ст. ла́сковее, пола́сковее, бо́лее ла́сковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяшчо́тнейшы прил. сравнит. ст. нежне́е, понежне́е, бо́лее не́жный, ла́сковее, пола́сковее, бо́лее ла́сковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссаць несов. (грудь, соску) соса́ть;

◊ ла́скавае цяля́тка дзве ма́ткі ссе — посл. ла́сковый телёнок двух ма́ток сосёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяля́тка ср. телёнок м., телёночек м.;

◊ ла́скавае ц. дзве ма́ткі ссе — посл. ла́сковый телёнок двух ма́ток сосёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліслі́вы

1. (излишне услужливый) льсти́вый, уго́дливый; заи́скивающий; уми́льный; (рабски льстивый) подобостра́стный;

л. чалаве́к — льсти́вый (уго́дливый) челове́к;

~вая ўсме́шка — льсти́вая (уго́дливая, подобостра́стная) улы́бка;

2. (умеющий возбудить доверие льстивостью) вкра́дчивый;

л. го́лас — вкра́дчивый го́лос;

3. разг. ла́сковый;

~вае дзіця́ — ла́сковый ребёнок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ла́скавы, ла́скывый, ла́скавенечкій ’ветлівы, далікатны ў абыходжанні’, ’мяккі, лагодны’, ’літасцівы, дабрадушны’, ’поўны ласкі, пяшчотны’ (Нас., Шат., Бяльк.; мсцісл., Нар. словатв., ТСБМ), ласка́вы ’пяшчотны’, ’дабрадушны, ветлы чалавек’, ’рахманы’, ’ліслівы’ (Сл. паўн.-зах., Мал., КЭС, лаг.), ласка́вы хлеб ’дарэмнае ўтрыманне да смерці’ (КЭС, лаг.). Націск на пачатковым складзе пад уплывам рус. мовы (ла́сковый), якое, паводле Сабалеўскага (Лекции, 81), мае ‑о‑ гістарычна няправільнае: ёсць ст.-рус. ласкавъ (XIII ст.). Тое ж у Фасмера, 2, 462. Прасл. laskavъ ’той, хто праяўляе любоў’ > ’які лашчыцца, ліслівы’ (Слаўскі, 5, 25). Да ласка (гл.). Сюды ж ласкаве́й ’зручней’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)