ланцу́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ланцу́г ланцугі́
Р. ланцуга́ ланцуго́ў
Д. ланцугу́ ланцуга́м
В. ланцу́г ланцугі́
Т. ланцуго́м ланцуга́мі
М. ланцугу́ ланцуга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяры́гі, -ры́г і -аў.

Жалезныя ланцугі, якія носяць на целе рэлігійныя фанатыкі.

|| прым. вяры́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гімене́й: ву́зы (ланцугі́) Гімене́я шутл. у́зы (це́пи) Гимене́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зланцу́жыць

‘закаваць каго-небудзь у ланцугі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зланцу́жу зланцу́жым
2-я ас. зланцу́жыш зланцу́жыце
3-я ас. зланцу́жыць зланцу́жаць
Прошлы час
м. зланцу́жыў зланцу́жылі
ж. зланцу́жыла
н. зланцу́жыла
Загадны лад
2-я ас. зланцу́ж зланцу́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час зланцу́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гимене́й / у́зы (це́пи) гимене́я шутл. ву́зы (ланцугі́) Гімене́я.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панавя́зваць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. чаго. Зрабіць шляхам вязання многа чаго-н.

П. пальчатак.

2. што. Пачапіць што-н. усім, многім.

П. званкі на шыю жывёле.

3. каго. Прывязаць, каб не разыходзіліся (пра жывёлу).

П. коней на ланцугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клюз, ‑а, м.

Адтуліна ў корпусе карабля, цераз якую праходзяць якарныя ланцугі, тросы і пад.

[Гал. kluis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лязгать несов. ля́скаць; (звякать) бра́згаць;

лязгают це́пи бра́згаюць ланцугі́;

◊

лязгать зуба́ми ля́скаць зуба́мі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

око́вы

1. (кандалы) уст. кайданы́, -но́ў ед. нет; ланцугі́, -го́ў, ед. ланцу́г, -га́ м.;

2. перен. ако́вы, -ваў ед. нет; (путы) пу́ты, -таў; ланцугі́, -го́ў, ед. ланцу́г, -га́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяры́гі, ‑рыг; адз. няма.

Жалезныя ланцугі, аковы, якія насілі на целе рэлігійныя фанатыкі. // перан. Тое, што скоўвае, робіць цяжкім жыццё, існаванне. О, колькі, Мінск, ты здзекаў перанёс, Пакуль не збыў пакутныя вярыгі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)