кухта́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (разм.).
Удар кулаком.
Даць кухталя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кухта́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кухта́ль |
кухталі́ |
| Р. |
кухталя́ |
кухталёў |
| Д. |
кухталю́ |
кухталя́м |
| В. |
кухта́ль |
кухталі́ |
| Т. |
кухталём |
кухталя́мі |
| М. |
кухталі́ |
кухталя́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кухта́ль, -ля́ м., разг. тума́к;
даць ~ля́ — дать тумака́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кухта́ль, ‑я, м.
Разм. Удар кулаком. Атрымаць кухталя. □ На Віцю наляцелі Пеця, Вася, Юлька, адзін даў кухталя ў спіну, другі — у бок. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кухта́ль ’удар кулаком’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сцяшк., Бяльк., Сл. паўн.-зах., Янк. БП, Некр.). Балтызм. Параўн. літ. káukštelėti ’стукнуць, цюкнуць’. Арэал распаўсюджання лексемы — практычна ўся беларуская тэрыторыя. Час пранікнення вельмі старажытны (да падзення дыфтонгаў). Бел. кухталь можа разглядацца як вынік уздзеяння балтыйскага субстрату.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Удар кулаком, кухталь.
Надаваць грымакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грыма́к, ‑а, м.
Разм. Удар кулаком; кухталь. Надаваць грымакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тухта́ль ‘кухталь, удар кулаком’ (Некр. і Байк., Касп.). Відаць, суфіксальнае ўтварэнне ад тухтаць ‘піхаць’, гл. наступнае слова. Не выключана замена к > т у кухталь, параўн. тушэтка ‘кушэтка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тума́кI (удар) разг. кухта́ль, -ля́ м., грыма́к, -ка́ м.;
дать тумака́ даць кухталя́ (грымака́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тушэ́тка ‘канапа’ (Сцяшк. Сл.). У выніку прыпадабнення к‑ > т‑ з кушэтка (гл.), параўн. кухталь/тухталь, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)