кумпя́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кумпя́к кумпякі́
Р. кумпяка́ кумпяко́ў
Д. кумпяку́ кумпяка́м
В. кумпя́к кумпякі́
Т. кумпяко́м кумпяка́мі
М. кумпяку́ кумпяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумпя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Бядровая частка тушы (звычайна свіной).

Вэнджаны к.

2. Знешні бок верхняй часткі бядра (разм.).

|| прым. кумпя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумпя́к, -ка́ м.

1. (часть туши) о́корок;

2. (верхняя часть ноги) бедро́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумпя́к, ‑а, м.

Бядровая частка тушы (звычайна свіной). Вэндзіць кумпякі. // Разм. Знешні бок верхняй часткі бядра; клуб ​3. Ураднік аж засмяяўся сам сабе і ляснуў рукамі па сваіх тоўстых кумпяках. Колас.

[Літ. kumpis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кумпя́к ’бядровая частка тушы’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Нік. Очерки, Гарэц., Сцяшк., Бір. Дзярж., Бяльк., Яруш.). Ст.-бел. кумпъ, компь, кунпъ ’кумпяк’ (з 1556 г.). Запазычана з літ. kum̃pis ’тс’ (Булыка, Запазыч., 181). Укр. кумпяк, кумп, компа ’тс’, польск. kąp, komp, kumpiak ’тс’. Аб балтыйскай крыніцы гэтых слоў гл.: Блесе SB, 5, 14; Урбуціс, Baltistica, 5 (1), 63; Непакупны, Мовознавство, 1970, 6, 36; Непакупны, Связи, 192; Лаўчутэ, Балтизмы, 16.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вэ́ндзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; незак., што.

Правяльваць у дыме, рыхтуючы ежу.

В. кумпяк.

|| наз. вэ́нджанне, -я, н.

|| прым. вяндля́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцягня́к, сцегняка́, мн. сцегнякі́, сцегняко́ў, м.

1. Тое, што і сцягно.

2. Гатунак мяса — верхняя частка задняй ляжкі, кумпяк.

|| прым. сцягня́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Закончыць вэнджанне чаго‑н. Давэндзіць кумпяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́корок м. шы́нка, -кі ж., кумпя́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ку́льга ’кумпяк’ (Сцяшк.). Да кульгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)