кумпя́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кумпя́к кумпякі́
Р. кумпяка́ кумпяко́ў
Д. кумпяку́ кумпяка́м
В. кумпя́к кумпякі́
Т. кумпяко́м кумпяка́мі
М. кумпяку́ кумпяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумпя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Бядровая частка тушы (звычайна свіной).

Вэнджаны к.

2. Знешні бок верхняй часткі бядра (разм.).

|| прым. кумпя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумпя́к, -ка́ м.

1. (часть туши) о́корок;

2. (верхняя часть ноги) бедро́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумпя́к, ‑а, м.

Бядровая частка тушы (звычайна свіной). Вэндзіць кумпякі. // Разм. Знешні бок верхняй часткі бядра; клуб ​3. Ураднік аж засмяяўся сам сабе і ляснуў рукамі па сваіх тоўстых кумпяках. Колас.

[Літ. kumpis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУМПЯ́К,

у беларусаў мясны выраб са сцягна свіной тушы. Яго соляць сухой соллю або ў расоле, часам вэндзяць і вешаюць у халодным месцы. Мяса з К. ядуць сырым, вараць у баршчы, на Вялікдзень запякаюць у хлебным цесце.

т. 9, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кумпя́к м.

1. (частка тушы) Schínken m -s, -; Kéule f -, -n;

2. (верхняя частка сцягна) Óberschenkel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кумпя́к

(літ. kūmpis)

бядровая частка свіной тушы, шынка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кумпя́к ’бядровая частка тушы’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Нік. Очерки, Гарэц., Сцяшк., Бір. Дзярж., Бяльк., Яруш.). Ст.-бел. кумпъ, компь, кунпъ ’кумпяк’ (з 1556 г.). Запазычана з літ. kum̃pis ’тс’ (Булыка, Запазыч., 181). Укр. кумпяк, кумп, компа ’тс’, польск. kąp, komp, kumpiak ’тс’. Аб балтыйскай крыніцы гэтых слоў гл.: Блесе SB, 5, 14; Урбуціс, Baltistica, 5 (1), 63; Непакупны, Мовознавство, 1970, 6, 36; Непакупны, Связи, 192; Лаўчутэ, Балтизмы, 16.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вэ́ндзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; незак., што.

Правяльваць у дыме, рыхтуючы ежу.

В. кумпяк.

|| наз. вэ́нджанне, -я, н.

|| прым. вяндля́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцягня́к, сцегняка́, мн. сцегнякі́, сцегняко́ў, м.

1. Тое, што і сцягно.

2. Гатунак мяса — верхняя частка задняй ляжкі, кумпяк.

|| прым. сцягня́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)