кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

Кінуцца к. за кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулё́м

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
кулё́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кулём нареч., разг.

1. кувырко́м, вверх торма́шками; ку́барем;

паляце́ў к. — полете́л кувырко́м (вверх торма́шками, ку́барем);

2. стремгла́в, о́прометью;

кі́нуцца к. — бро́ситься стремгла́в (о́прометью)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кулём ’імкліва, хутка’ (Нас., Жд. 2, С. Некр., КЭС, лаг., ТС, Сл. паўн.-зах.). У апошняй крыніцы: параўн. літ. kuliaīs ’хутка’ (2, 564). Балтызм пад уплывам бел. словаформы тв. скл. ад куль 1 (гл.). Параўн. таксама літ. kū̃laviršcia ’кулём’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кулё́ма

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кулё́ма кулё́мы
Р. кулё́мы кулё́м
Д. кулё́ме кулё́мам
В. кулё́му кулё́м
Т. кулё́май
кулё́маю		 кулё́мамі
М. кулё́ме кулё́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стрымгало́ў, прысл.

Вельмі хутка, імкліва, кулём.

С. пабегчы па вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ку́ль

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́ль
Р. Куля́
Д. Кулю́
В. Ку́ль
Т. Кулё́м
М. Кулі́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́барем нареч. кулём.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кувырко́м нареч., разг. кулём;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́прометью нареч. кулём, стрымгало́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)