кліку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кліку́н клікуны́
Р. клікуна́ клікуно́ў
Д. клікуну́ клікуна́м
В. клікуна́ клікуно́ў
Т. клікуно́м клікуна́мі
М. клікуне́ клікуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кліку́н, -на́ м., зоол., обл. клику́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кліку́н, ‑а, м.

Адзін з відаў лебедзяў. Лебедзь-клікун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кліку́н 1 ’начны стораж, які павінен пераклікацца з іншымі старажамі’ (Нас., Гарб.), той, хто заклікае на панскую працу’ (Нас.), ’загоншчык на паляванні’ (Нар. сл., Бяльк.). Гл. клікаць.

Кліку́н 2 ’адзін з відаў лебедзяў’ (ТСБМ). Да клікаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кліву́н ’кулік’ (Мат. Гом.). Да *клі. гун (< *клікун). Да клікаць (гл.). Параўн. клыгун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клігуніха ’жанчына, якая ўсё стогне’ (Жд. 3). Да клікуш- хау якое ў сваю чаргу ад клікун. Параўн. рус. кликун ’нервовахворы чалавек’, кликунья ’клікуша’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клыгу́н ’чайка (Larus), рыбачка (Sterna)’ (Флёра II). Звычайна назва чайкі паходзіць^ад яе сумнага крыку. Таму здаецца, што клыгун можна параўнаць з клігуніха (гл.) ’жанчына, якая ўсё стогне’ і далей з клікун (гл.) і клікаць(гл.). Параўн. таксама рус. клыкать ’плакаць’ і літ. klūkti ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)