кля́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кля́ты |
кля́тая |
кля́тае |
кля́тыя |
| Р. |
кля́тага |
кля́тай
кля́тае |
кля́тага |
кля́тых |
| Д. |
кля́таму |
кля́тай |
кля́таму |
кля́тым |
| В. |
кля́ты (неадуш.)
кля́тага (адуш.) |
кля́тую |
кля́тае |
кля́тыя (неадуш.)
кля́тых (адуш.) |
| Т. |
кля́тым |
кля́тай
кля́таю |
кля́тым |
кля́тымі |
| М. |
кля́тым |
кля́тай |
кля́тым |
кля́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кля́ты ненави́стный, проклина́емый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кля́ты, ‑ая, ‑ае.
Якога клялі, пракліналі; ненавісны. Тут пад нагамі была ўжо не падатная багна, не клятая.. чорная гразь, а цвёрды, надзейны грунт. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыкля́ты ‘пракляты’ (Нас., Байк. і Некр.), ст.-бел. треклятый ‘тс’ (ГСБМ). З ц.-слав. трьклѧтъ, утворана з дапамогай прыстаўкі тры‑ < ц.-слав. трь‑, тре‑ са значэннем найвышэйшай ступені прыметнікаў, звязана з лічэбнікам тры (гл.), і ‑кляты < кля́сці ‘праклінаць’ (гл.); да семантыкі параўн. укр. дыял. трикля́тий ‘тройчы пракляты’ і рус. дыял. будь тро́е пракля́той (выраз абурэння). Гл. Фасмер, 4, 95, 97; ЕСУМ, 5, 637.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)