кля́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кля́ты кля́тая кля́тае кля́тыя
Р. кля́тага кля́тай
кля́тае		 кля́тага кля́тых
Д. кля́таму кля́тай кля́таму кля́тым
В. кля́ты (неадуш.)
кля́тага (адуш.)		 кля́тую кля́тае кля́тыя (неадуш.)
кля́тых (адуш.)
Т. кля́тым кля́тай
кля́таю		 кля́тым кля́тымі
М. кля́тым кля́тай кля́тым кля́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кля́ты ненави́стный, проклина́емый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́ты, ‑ая, ‑ае.

Якога клялі, пракліналі; ненавісны. Тут пад нагамі была ўжо не падатная багна, не клятая.. чорная гразь, а цвёрды, надзейны грунт. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́ты (ненавісны) verflúcht; verhásst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

przeklęty

пракляты, выкляты, кляты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verflúcht

a (пра)кля́ты, агі́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Трыкля́ты ‘пракляты’ (Нас., Байк. і Некр.), ст.-бел. треклятый ‘тс’ (ГСБМ). З ц.-слав. трьклѧтъ, утворана з дапамогай прыстаўкі тры‑ < ц.-слав. трь‑, тре‑ са значэннем найвышэйшай ступені прыметнікаў, звязана з лічэбнікам тры (гл.), і ‑кляты < кля́сці ‘праклінаць’ (гл.); да семантыкі параўн. укр. дыял. трикля́тий ‘тройчы пракляты’ і рус. дыял. будь тро́е пракля́той (выраз абурэння). Гл. Фасмер, 4, 95, 97; ЕСУМ, 5, 637.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)