клешч, кляшча́, мн. кляшчы́, кляшчо́ў, м.

Невялікая членістаногая жывёліна атрада павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

|| прым. клешчавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́шч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кле́шч кляшчы́
Р. кляшча́ кляшчо́ў
Д. кляшчу́ кляшча́м
В. кляшча́ кляшчо́ў
Т. кляшчо́м кляшча́мі
М. кляшчы́ кляшча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клешч (род. кляшча́) м., зоол. клещ;

○ кароставы к. — чесо́точный клещ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клешч, кляшча, м.

Невялікая членістаногая жывёліна класа павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

•••

Кароставы клешч — клешч-паразіт, які выклікае і пераносіць каросту ў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клешч ’невялікая членістаногая жывёліна павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах (ТСБМ, Шат., Сл. паўн.-зах., Сцяшк., КЭС, лаг., Дразд., Бяльк., Яруш.). Укр. кліщ, рус. клещ ’тс’, серб.-харв. кле̑шт, славен. klèšč ’тс’, польск. kleszcz, чэш. klišť, славац. kliešť, в.-луж. klešč, н.-луж. klešč ’тс’. Лічыцца, у адпаведнасці з прынятай версіяй, што прасл. kleščь да прасл. klešči ’абцугі’ (Трубачоў, Эт. сл., 10, 20–23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каросты. Кароставы сверб.

•••

Кароставы клешч гл. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павуці́нне, -я, н., зб.

Павуціна.

Зняць п.

Аблытаць павуціннем хлусні (перан.).

|| прым. павуці́нневы, -ая, -ае.

П. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арнітадо́рус

‘клешч’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арнітадо́рус арнітадо́русы
Р. арнітадо́руса арнітадо́русаў
Д. арнітадо́русу арнітадо́русам
В. арнітадо́руса арнітадо́русаў
Т. арнітадо́русам арнітадо́русамі
М. арнітадо́русе арнітадо́русах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акары́да

‘клешч’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акары́да акары́ды
Р. акары́ды акары́д
Д. акары́дзе акары́дам
В. акары́ду акары́д
Т. акары́дай
акары́даю		 акары́дамі
М. акары́дзе акары́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зу́день м., зоол. каро́ставы клешч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)