клешч, кляшча́, мн. кляшчы́, кляшчо́ў, м.

Невялікая членістаногая жывёліна атрада павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

|| прым. клешчавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́шч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кле́шч кляшчы́
Р. кляшча́ кляшчо́ў
Д. кляшчу́ кляшча́м
В. кляшча́ кляшчо́ў
Т. кляшчо́м кляшча́мі
М. кляшчы́ кляшча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клешч (род. кляшча́) м., зоол. клещ;

○ кароставы к. — чесо́точный клещ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клешч, кляшча, м.

Невялікая членістаногая жывёліна класа павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

•••

Кароставы клешч — клешч-паразіт, які выклікае і пераносіць каросту ў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клешч м заал Mílbe f -, -n; Zécke f -, -n;

саба́чы клешч Krätzmilbe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Клешч ’невялікая членістаногая жывёліна павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах (ТСБМ, Шат., Сл. паўн.-зах., Сцяшк., КЭС, лаг., Дразд., Бяльк., Яруш.). Укр. кліщ, рус. клещ ’тс’, серб.-харв. кле̑шт, славен. klèšč ’тс’, польск. kleszcz, чэш. klišť, славац. kliešť, в.-луж. klešč, н.-луж. klešč ’тс’. Лічыцца, у адпаведнасці з прынятай версіяй, што прасл. kleščь да прасл. klešči ’абцугі’ (Трубачоў, Эт. сл., 10, 20–23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мучны клешч

т. 11, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каросты. Кароставы сверб.

•••

Кароставы клешч гл. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павуці́нне, -я, н., зб.

Павуціна.

Зняць п.

Аблытаць павуціннем хлусні (перан.).

|| прым. павуці́нневы, -ая, -ае.

П. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арнітадо́рус

‘клешч’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арнітадо́рус арнітадо́русы
Р. арнітадо́руса арнітадо́русаў
Д. арнітадо́русу арнітадо́русам
В. арнітадо́руса арнітадо́русаў
Т. арнітадо́русам арнітадо́русамі
М. арнітадо́русе арнітадо́русах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)