канапа́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
канапа́чанне |
| Р. |
канапа́чання |
| Д. |
канапа́чанню |
| В. |
канапа́чанне |
| Т. |
канапа́чаннем |
| М. |
канапа́чанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канапа́чанне ср. (действие) конопа́чение, конопа́тка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канапа́чанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. канапаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канапа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; -па́чаны; незак., што.
Затыкаць дзіркі, шчыліны чым-н. (пакуллем, мохам і інш.).
К. сцены.
К. лодку.
|| зак. заканапа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; -па́чаны.
|| наз. канапа́чанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
конопа́чение канапа́чанне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.
1. Скончыць канапачанне; праканапаціць. Адканапаціць лодку.
2. Расканапаціць заканапачанае. Адканапаціць акно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
конопа́тка ж., спец.
1. (действие) канапа́чанне, -ння ср.;
2. (об инструменте, материале) канапа́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проби́вка ж., разг., спец.
1. (действие) прабі́ўка, -кі ж., прабіва́нне, -ння ср.; канапа́чанне, -ння ср.; см. пробива́ть;
2. (материал, которым конопатят) па́кулле, -лля ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смала́, ‑ы; мн. смо́лы, смол; ж.
1. Ліпкі пахучы сок, які выдзяляецца хваёвымі і некаторымі іншымі раслінамі. Свеціць сонца. Смала Пацякла дзе-нідзе Па хваёвых ствалах. Бядуля. У пакойчыку было цёпла, ціха, утульна. Пахла смалою свежага дрэва. Колас.
2. Цёмнае вязкае з непрыемным пахам арганічнае рэчыва, якое ўтвараецца пры сухой перагонцы дрэва. Мора сіняе прымчыць да нас вадой Бутэльку к берагу, аблітую смалой, Усю ў дробных ракаўках і ціне. Багдановіч. [Максім:] «Бацькава чайка — старая: смалы і часу на канапачанне спатрэбіцца больш, чым уся яна варта». Брыль. Дзям’ян Хрысцюк і Тодар Касцецкі з другімі мужчынамі тоўстай «бабай» з бярозавага камля заганялі чорныя, вымазаныя смалою палі. Дуброўскі.
3. Разм. Пра назойлівага, надакучлівага чалавека. Не хацелася .. [Сідараву] аддаваць сваю вушанку чужому хлапцу. Але ж гэты чорны прыстаў... Смала, а не чалавек... Чыгрынаў. — Ну і смала ж ты, — пакруціў галавой стары. — Я ж сказаў, што і табе не варта ведаць. Ляўданскі.
4. Спец. (пераважна мн. смо́лы, смол). Спец. Назва некаторых арганічных рэчываў, якія атрымліваюцца сінтэтычным шляхам і выкарыстоўваюцца ў вытворчасці лапу, пластмасы і для іншых мэт. Сінтэтычныя смолы. Каменнавугальная смала. Тарфяныя смолы.
•••
Шавецкая смала — цёмнае вязкае рэчыва для прасмолкі дратвы.
Ліпнуць смалой гл. ліпнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)