назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кале́цтву | |
| кале́цтвам | |
| кале́цтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кале́цтву | |
| кале́цтвам | |
| кале́цтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. Пашкоджанне арганізма, якое робіць цяжкім або немагчымым яго нармальнае функцыянаванне.
2. Знявечанне, калечанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1.
2. (физический недостаток) уве́чье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Пашкоджанне арганізма, якое робіць цяжкім або немагчымым яго нармальнае функцыяніраванне.
2. Калечанне, знявечанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́ра¹, -ы,
У старажытныя часы: грашовы штраф за забойства ці
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́кса, -ы,
Частка канечнасці, якая засталася пасля ампутацыі або
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны;
Пашкодзіць які
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уве́чье
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
членовреди́тельство членашко́дніцтва, -ва
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакале́чанне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)