каза́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Вадаплаўная дзікая паўночная птушка сямейства качыных.

Чорная к.

Канадская к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каза́рка ж., зоол. каза́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза́рка зоол. каза́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Вадаплаўная дзікая птушка сямейства качыных, якая водзіцца ў палярнай і ўмеранай паласе. Чорная казарка. Канадская казарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́зка 1 ’трыножак’, ’сажань’ (Мат. Гом.). Гл. казан.

◎ Ко́зка 2 ’бакас’ (Мат. Гом.). Параўн. укр. козарка ’від дзікай гусі’, рус. казара, казарка ’тс’. Магчыма, цюркскага паходжання (тур. kaz ’гусь’) (Булахоўскі, 3, 238). Параўн. ЕСУМ, 2, 340.

◎ Ко́зка 3 ’грыб саркадон чарапічны’ (ТС). Гл. каза 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)