злачы́нца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. злачы́нца злачы́нцы
Р. злачы́нцы злачы́нцаў
Д. злачы́нцу злачы́нцам
В. злачы́нцу злачы́нцаў
Т. злачы́нцам злачы́нцамі
М. злачы́нцу злачы́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злачы́нца м., см. злачы́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злачы́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. злачы́нец злачы́нцы
Р. злачы́нца злачы́нцаў
Д. злачы́нцу злачы́нцам
В. злачы́нца злачы́нцаў
Т. злачы́нцам злачы́нцамі
М. злачы́нцу злачы́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укрыва́льніцтва, -а, н. (спец.).

Утойванне злачынца або ўкрадзеных рэчаў, слядоў злачынства.

Судзіць за ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак., каго (што).

Абвінаваціць па прыгавору суда.

З. злачынца.

|| незак. засу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укрыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто скрывае злачынца, сляды злачынства, крадзенае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сби́вчивость блы́танасць, -ці ж.;

сби́вчивость показа́ний престу́пника блы́танасць паказа́нняў злачы́нца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстрадзі́раваць

‘перадаць (перадаваць) злачынца ў іншую дзяржаву для следства над ім’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. экстрадзі́рую экстрадзі́руем
2-я ас. экстрадзі́руеш экстрадзі́руеце
3-я ас. экстрадзі́руе экстрадзі́руюць
Прошлы час
м. экстрадзі́раваў экстрадзі́равалі
ж. экстрадзі́равала
н. экстрадзі́равала
Загадны лад
2-я ас. экстрадзі́руй экстрадзі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час экстрадзі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экстрадзі́раваць

‘перадаць (перадаваць) злачынца ў іншую дзяржаву для следства над ім’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. экстрадзі́рую экстрадзі́руем
2-я ас. экстрадзі́руеш экстрадзі́руеце
3-я ас. экстрадзі́руе экстрадзі́руюць
Прошлы час
м. экстрадзі́раваў экстрадзі́равалі
ж. экстрадзі́равала
н. экстрадзі́равала
Загадны лад
2-я ас. экстрадзі́руй экстрадзі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час экстрадзі́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́ін, ‑а, м.

Пра здрадніка, злачынца (з біблейскага падання пра Каіна, сына Адама, які забіў свайго брата Авеля).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)