злачы́нца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. злачы́нца злачы́нцы
Р. злачы́нцы злачы́нцаў
Д. злачы́нцу злачы́нцам
В. злачы́нцу злачы́нцаў
Т. злачы́нцам злачы́нцамі
М. злачы́нцу злачы́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злачы́нца м., см. злачы́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЫ́ДАЧА ЗЛАЧЫ́НЦА,

экстрадыцыя, у міжнародным праве перадача злачынца дзяржавай, дзе ён знаходзіцца, дзяржаве, грамадзянінам якой ён з’яўляецца або на тэрыторыі якой ён учыніў злачынства, для аддачы пад суд ці для выканання адносна яго суд. прыгавору. Умовы і парадак выдачы злачынца рэгламентуюцца міжнар. дагаворамі і нац. заканадаўствам. Паміж дзяржавамі СНД 22.1.1993 заключана Канвенцыя аб прававой дапамозе і прававых адносінах па цывільных, сямейных і крымін. справах. Рэспубліка Беларусь мае таксама пагадненне аб выдачы злачынца з Кітаем, Латвіяй, Літвой і Польшчай. Асобы, якія праследуюцца па паліт. матывах, выдачы не падлягаюць.

С.У.Скаруліс.

т. 4, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

злачы́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. злачы́нец злачы́нцы
Р. злачы́нца злачы́нцаў
Д. злачы́нцу злачы́нцам
В. злачы́нца злачы́нцаў
Т. злачы́нцам злачы́нцамі
М. злачы́нцу злачы́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укрыва́льніцтва, -а, н. (спец.).

Утойванне злачынца або ўкрадзеных рэчаў, слядоў злачынства.

Судзіць за ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак., каго (што).

Абвінаваціць па прыгавору суда.

З. злачынца.

|| незак. засу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укрыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто скрывае злачынца, сляды злачынства, крадзенае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bandit [ˈbændɪt] n. банды́т, разбо́йнік; злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

felon [ˈfelən] n. law крыміна́льны злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сби́вчивость блы́танасць, -ці ж.;

сби́вчивость показа́ний престу́пника блы́танасць паказа́нняў злачы́нца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)