зе́мский ист.
1. прил. зе́мскі;
зе́мский нача́льник зе́мскі нача́льнік;
зе́мский собо́р зе́мскі сабо́р;
2. в знач. сущ. зе́мскі, -кага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зе́мскі ист. зе́мский;
~кае апалчэ́нне — зе́мское ополче́ние;
~кая шко́ла — зе́мская шко́ла;
з. ўрач — зе́мский врач;
з. нача́льнік — зе́мский нача́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
собо́р
1. (собрание) ист. сабо́р, -ра м.;
зе́мский собо́р зе́мскі сабо́р;
2. (церковь) сабо́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сабо́р м.
1. -ру ист. (собрание) сабо́р;
зе́мскі с. — зе́мский собо́р;
2. -ра (церковь) собо́р;
кафедра́льны с. — кафедра́льный собо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́льскі: польскі грыб ’падгрыб, Xerocomus badius’ (навагр., слонім., Расл. св.). Хутчэй за ўсё, запазычанне з рускай, параўн. рус. по́льский, польско́й ’палявы, стэпавы’, ’дзікі’: польские гуси ’дзікія гусі’; н.-луж. pólski, славен. poljski, серб.-харв. по̀љски ’палявы’, балг. по́лски ’тс’: полски пазач ’палявы стораж’. Семантыка ’грыб, які расце на адкрытых месцах’, звычайна — палявы грыб (ТС, паст., Жыв. сл.), палёвік (Жыв. сл.), палявы баравік/польскі баравік (Расл. св.), навуковыя назвы — махавік (казляк) руды, зайцаў грыб (Сяржаніна, Грыбы, 18). Ад поле (гл.), параўн. рус. земля — земский.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)