зато́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́плены зато́пленая зато́пленае зато́пленыя
Р. зато́пленага зато́пленай
зато́пленае		 зато́пленага зато́пленых
Д. зато́пленаму зато́пленай зато́пленаму зато́пленым
В. зато́плены (неадуш.)
зато́пленага (адуш.)		 зато́пленую зато́пленае зато́пленыя (неадуш.)
зато́пленых (адуш.)
Т. зато́пленым зато́пленай
зато́пленаю		 зато́пленым зато́пленымі
М. зато́пленым зато́пленай зато́пленым зато́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́плены зато́пленая зато́пленае зато́пленыя
Р. зато́пленага зато́пленай
зато́пленае		 зато́пленага зато́пленых
Д. зато́пленаму зато́пленай зато́пленаму зато́пленым
В. зато́плены (неадуш.)
зато́пленага (адуш.)		 зато́пленую зато́пленае зато́пленыя (неадуш.)
зато́пленых (адуш.)
Т. зато́пленым зато́пленай
зато́пленаю		 зато́пленым зато́пленымі
М. зато́пленым зато́пленай зато́пленым зато́пленых

Кароткая форма: зато́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́плены

1. зато́пленный;

2. пото́пленный;

3. перен. наводнённый;

1-3 см. затапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад затапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўзато́плены, ‑ая, ‑ае.

Напалавіну затоплены, не зусім затоплены. Напаўзатопленыя кусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́пленный​II (водой) зато́плены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наводнённый зато́плены; залі́ты; напо́ўнены, запо́ўнены; наво́днены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бярэ́знік, ‑у, м., зб.

1. Бярозавы лес, хмызняк. На тым баку [рэчкі] бялеў малады бярэзнік, напалову затоплены веснавой паводкаю. Грахоўскі. Ходзіць ён [казёл] па ельніку, Бродзіць па бярэзніку, — Ні капусты, ні салаты Не знаходзіць барадаты. Якімовіч.

2. толькі адз. Бярозавыя дровы, будаўнічы матэрыял з бярозы. Навазіць бярэзніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́йна 1 ’апускай уніз! (у мове грузчыкаў, будаўнікоў)’ (ТСБМ), рус. чарнаморск. ма́йна ’паднімай ветразі!’, лат. maina ’апускай!’ (у мове грузчыкаў), тур. mayna ’апускай ветразі!’ < італ. (am)mainare ’тс’. Недастатковасць матэрыялу не дазваляе вызначыць шлях запазычання ў бел. мову.

Ма́йна 2 ’палонка, шырокая расколіна ў лёдзе’ (ТСБМ), лельч. майна́ ’луг, затоплены вадой’ (Мат. Гом.). Рус. арханг., алан., вяцк., ленінгр. ма́йна ’палонка’. Паводле Кілімы (160) — уграфінізм, параўн. фін. mainas, водск. maina ’вялікая палонка’. Параўн. таксама рус. майда ’тс’ (Фасмер, 2, 559).

Ма́йна 3 ’маннік наплываючы, Glyceria fluitans (L.)’ (маг., Кіс.) — з манна, у выніку распадабнення нн > йн; укр. манна ’тс’, рус. манник ’тс’. Да ма́нна (гл.). Матывацыя: гэта расліна для славян была вельмі важнай — у перыяд нястачы яны збіралі яе насенне і ўжывалі ў ежу (Махэк, Jména, 280).

Майна́ 1 ’трызненне’, майна́чыць ’трызніць’, ’гаварыць абы-што, выдумляць’ (гродз., паст., Сл. ПЗБ), стаўбц. майна́чыць ’гаварыць абы-што, без толку’ (З нар. сл., Жыв. сл.), ’адмаўляцца ад абяцання, ашукваць’ (Сл. ПЗБ), ’хлусіць’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Беларускае. Дзеяслоў з’яўляецца паўкалькай (майна‑чыць, як дзіва‑чыць), першая частка якой — балтызм, параўн. літ. mainaĩ ’абмен, мена’, лат. maiņa ’тс’, ’перамена’, ’змена’, ’змяненне’. Ад літ. mainýti выводзяць: Грынавяцкене і інш. (Liet. term., 177, 182) і Лаўчутэ (Сл. Балт., 69).

Майна́ 2 ’водарасці (у вадзе або высахлыя)’ (жытк., Нар. словатв.). Няясна. Магчыма, да ма́йна 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)