застрамі́ць, -рамлю́, -рэ́міш, -рэ́міць; -рэ́млены; зак., што.

Увагнаць стрэмку ў што-н.

З. нагу.

|| незак. застрэ́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застрамі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. застрамлю́ застрэ́мім
2-я ас. застрэ́міш застрэ́міце
3-я ас. застрэ́міць застрэ́мяць
Прошлы час
м. застрамі́ў застрамі́лі
ж. застрамі́ла
н. застрамі́ла
Загадны лад
2-я ас. застрамі́ застрамі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час застрамі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

застрамі́ць сов. занози́ть;

з. па́лец — занози́ть па́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застрамі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Увагнаць стрэмку. Застраміць палец. Застраміць нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

занози́ть сов. застрамі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застрэ́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да застраміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скла́пка ‘стрэмка’ (круп., Жыв. сл.). Відаць, да скабка 1 (гл.) пад уплывам склобка ‘скобля’ (гл.), параўн. укр. засколобипи ‘застраміць’ (< *skolbiti, гл. Варбат, ОЛА, Исследов., 1975, 137). Да змяшэння асноў параўн. скабі́ць і скло́біць ‘скрэсці бульбу’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)