за́ставаць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. за́стую за́стуем
2-я ас. за́стуеш за́стуеце
3-я ас. за́стуе за́стуюць
Прошлы час
м. за́ставаў за́ставалі
ж. за́ставала
н. за́ставала
Дзеепрыслоўе
цяп. час за́стуючы

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

застава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. застаю́ застаё́м
2-я ас. застае́ш застаяце́
3-я ас. застае́ застаю́ць
Прошлы час
м. застава́ў застава́лі
ж. застава́ла
н. застава́ла
Загадны лад
2-я ас. застава́й застава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час застаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

застава́ць несов.

1. застава́ть;

2. (находить в каком-л. положении совершенно неожиданно) застава́ть, застига́ть;

3. захва́тывать, накрыва́ть;

1-3 см. заста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.

Незак. да застаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заста́ць, -та́ну, -та́неш, -та́не; -та́нь; зак.

Тое, што і заспець.

Вайна застала мяне ў дарозе.

|| незак. застава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застава́ть несов. застава́ць; (застигать — ещё) заспява́ць; см. заста́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застига́ть несов. застава́ць, заспява́ць, обл. заскі́чваць; (захватывать) захо́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накрыва́ть несов.

1. накрыва́ць;

2. перен. (ловить на чём-л.) разг. лаві́ць, застава́ць, накрыва́ць; см. накры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

находи́ть​I несов.

1. (кого, что) знахо́дзіць; (отыскивать) адшу́кваць;

находи́ть удово́льствие в чём-л. знахо́дзіць здавальне́нне ў чым-не́будзь;

находи́ть причи́ну знахо́дзіць прычы́ну;

находи́ть утеше́ние знахо́дзіць уце́ху;

находи́ть подде́ржку знахо́дзіць падтры́мку;

2. (заставать) застава́ць, знахо́дзіць;

3. (замечать) ба́чыць, знахо́дзіць;

я не находи́л в его́ слова́х ни те́ни притво́рства я не знахо́дзіў (не ба́чыў) у яго́ сло́вах ні це́ню прытво́рства;

4. (считать) знахо́дзіць, лічы́ць; (признавать) прызнава́ць;

находи́ть возмо́жным знахо́дзіць (лічы́ць) магчы́мым;

до́ктор нахо́дит его́ положе́ние безнадёжным до́ктар лі́чыць яго́ стано́вішча безнадзе́йным;

его́ нахо́дят у́мным яго́ лі́чаць разу́мным;

находи́ть вино́вным прызнава́ць вінава́тым; см. найти́​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)