накры́ть сов.

1. накры́ць;

2. перен. (поймать на чём-л.) разг. злаві́ць, заста́ць, заспе́ць, накры́ць;

накры́ть на ме́сте преступле́ния злаві́ць (заста́ць, заспе́ць, накры́ць) на ме́сцы злачы́нства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)