запало́хванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
запало́хванне |
| Р. |
запало́хвання |
| Д. |
запало́хванню |
| В. |
запало́хванне |
| Т. |
запало́хваннем |
| М. |
запало́хванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запало́хванне ср. запу́гивание, устраше́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запало́хванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запалохваць — запалохаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гро́зьба, -ы, мн. -ы, грозьб і -аў, ж. (разм.).
Запалохванне, пагроза.
Ні просьбаю, ні грозьбаю (прымаўка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шанта́ж, -у́, м.
Запалохванне каго-н. пагрозай выкрыцця або паведамлення якіх-н. непажаданых звестак з мэтай вымагання чаго-н.
|| прым. шанта́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запу́гивание запу́жванне, -ння ср., запало́хванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагро́за, -ы, мн. -ы, -ро́з, ж.
1. Запалохванне, абяцанне зрабіць непрыемнасць, зло.
Не звяртаць увагі на пагрозы.
2. Магчымая небяспека.
П. смерці.
План быў пад пагрозай зрыву.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пастра́х, по́страх ’пагроза, прыстрашэнне’ (Нас., Сцяшк.). Укр. по́страх ’страх, жах, запалохванне’, польск., чэш. postrach. Да прасл. straxъ. Прэфікс па‑ (< прасл. po‑) надае назоўніку вынік дзейнасці. Аналагічна і словы з іншымі суфіксамі: бел. пастра́шка ’тс’ (Др.-Падб., Нас.) ∼ рус. пск., цвяр. постра́шка ’страх, прыстрашэнне’, бел. пастрашэнне ’пагроза пакараннем’ (Нас.) ∼ польск. postraszenie ’пагроза, запалохванне’, брасл. пастрашэ́нства ’застрашванне’ (Сл. ПЗБ), якое ўтворана падобна, як бел. непаслушэнства ці польск. okrucieństwo ’лютасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
устраше́ние стра́шанне, -ння ср., застра́шванне, -ння ср.; запу́жванне, -ння ср., запало́хванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шанта́ж, ‑у, м.
Запалохванне каго‑н. пагрозай выкрыцця або паведамлення якіх‑н. непажаданых звестак з мэтай вымагання чаго‑н. Палітычны шантаж. □ [Чарнавус:] Гэта гісторыя з Зёлкінай — сапраўды дзіўная гісторыя! [Вера:] Вельмі дзіўная. Я думаю, ці не шантаж тут які-небудзь? Крапіва.
[Фр. chantage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)