зама́заны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зама́заны зама́заная зама́занае зама́заныя
Р. зама́занага зама́занай
зама́занае		 зама́занага зама́заных
Д. зама́занаму зама́занай зама́занаму зама́заным
В. зама́заны (неадуш.)
зама́занага (адуш.)		 зама́заную зама́занае зама́заныя (неадуш.)
зама́заных (адуш.)
Т. зама́заным зама́занай
зама́занаю		 зама́заным зама́занымі
М. зама́заным зама́занай зама́заным зама́заных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зама́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зама́заны зама́заная зама́занае зама́заныя
Р. зама́занага зама́занай
зама́занае		 зама́занага зама́заных
Д. зама́занаму зама́занай зама́занаму зама́заным
В. зама́заны (неадуш.)
зама́занага (адуш.)		 зама́заную зама́занае зама́заныя (неадуш.)
зама́заных (адуш.)
Т. зама́заным зама́занай
зама́занаю		 зама́заным зама́занымі
М. зама́заным зама́занай зама́заным зама́заных

Кароткая форма: зама́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зама́заны

1. в разн. знач. зама́занный; заде́ланный;

2. зама́занный, вы́мазанный, запа́чканный;

1, 2 см. зама́заць;

◊ як з. — сло́вно воды́ в рот набра́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зама́занный

1. зама́заны, мног. пазама́званы; закітава́ны, мног. пазакіто́ўваны;

2. запэ́цканы, мног. пазапэ́цкваны, забру́джаны, мног. пазабру́джваны;

3. зама́заны; см. зама́зать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абкіто́ваны ’замазаны кітам’, абкітаванне (Нас., Бяльк.), абкітоўка (Бяльк.) праз кітаваць ад кіт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запа́чканный запэ́цканы, мног. пазапэ́цкваны, забру́джаны, мног. пазабру́джваны; зама́заны, мног. пазама́званы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены — пра ўсё, многае. Там на паляне быў пабудаваны барак для работнікаў фермы, пароблены кашары для жывёлы. Сабаленка.

2. Разм. Запэцканы, замазаны — пра ўсё, многае. Паробленыя ў гразь рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заде́ланный

1. зала́джаны; заштукава́ны; (заплатанный) зала́таны, зала́плены; (забитый) забі́ты, мног. пазабіва́ны; (заложенный) зало́жаны, закла́дзены; (заровненный) зараўнава́ны, мног. пазараўно́ўваны; (замазанный) зама́заны, мног. пазама́званы; (замурованный) замурава́ны, мног. пазамуро́ўваны; (запакованный) запакава́ны;

2. (о семенах) с.-х. закры́ты, забаранава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ту́чны ‘тлусты’ (Сл. Брэс.; лун., Шатал., Сцяшк. Сл.), ‘сыты, укормлены’, ‘угноены, добра апрацаваны (грунт)’ (Варл.), ‘вельмі сыты, з тлустасцю’ (Юрч. Сін.); памянш. ту́чненькі ‘тс’ (Ласт.), ту́чнае, тучно́е, туча́нае ‘топкае (сала)’ (Мат. Гом.; бялын., Янк. Мат., ЛА, 4), ту́шны ‘пажыўны’ (паўн.-усх., КЭС), ст.-бел. тучный ‘сыты, тлусты’. Параўн. укр. ту́чный ‘тлусты’, рус. ту́чный ‘тс’, польск. tuczny ‘ўкормлены, тлусты’, ‘пажыўны, сытны’, чэш., славац. tučný ‘тлусты, адкормлены, тоўсты’, в.-луж. tučny, н.-луж. tucny ‘тс’, славен. дыял. tučen ‘тс’, харв. tȕčan ‘адкормлены, цяжкі’, балг. ту́чен ‘тлусты, адкормлены’, ‘буйны, сакавіты (пра траву)’, макед. тучен ‘тлусты’, ‘пладародны’, ст.-слав. тоучьнъ ‘тс’. Прасл. *tučьnъ утворана ад *tukъ (гл. тук 1) + ьnъ > *tukьnъ (сляды яшчэ ў стараж.-рус. тукьный) ‘тлусты, тоўсты, урадлівы’ (Цыганенка, 494; Шустар-Шэўц, 1556; Арол, 4, 123), параўн. літ. taũkinas ‘замазаны тлушчам, засалены’, лат. tàuks ‘тлусты, адкормлены’ і інш. Паводле Борыся (652), утворана ад *tučiti, гл. наст. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)