залі́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. залі́ў залі́вы
Р. залі́ва залі́ваў
Д. залі́ву залі́вам
В. залі́ў залі́вы
Т. залі́вам залі́вамі
М. залі́ве залі́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

залі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м.

Водная прастора, якая ўразаецца ў сушу.

Фінскі з.

|| прым. залі́ўны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залі́ў, -лі́ва м., геогр. зали́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залі́ў, ‑ліва, м.

Частка мора, акіяна возера, якая ўразаецца ў сушу. Карабель рушыў далей, абмінаючы іншыя караблі, якія стаялі па ўсяму заліву. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заліў, затока, затон, завадзь, бухта, ліман, фіёрд

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ме́лісты ме́листый;

м. залі́ў — ме́листый зали́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хта, -ы, ДМ -хце, мн. -ы, бухт і -аў, ж.

Невялікі марскі заліў, прыгодны для стаянкі судоў.

Ціхая б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́хта

заліў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́хта бу́хты
Р. бу́хты бу́хт
бу́хтаў
Д. бу́хце бу́хтам
В. бу́хту бу́хты
Т. бу́хтай
бу́хтаю
бу́хтамі
М. бу́хце бу́хтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́вадзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Невялікі заліў ракі ці возера з запаволеным цячэннем.

Ціхая завадзь — бяспечнае, спакойнае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіёрд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.

Скандынаўскія фіёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)