жарэ́бная.

Цяжарная (пра кабылу, асліцу, ласіху, вярблюдзіцу).

|| наз. жарэ́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарэ́бная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. жарэ́бная жарэ́бныя
Р. жарэ́бнай жарэ́бных
Д. жарэ́бнай жарэ́бным
В. жарэ́бную жарэ́бных (адуш.)
Т. жарэ́бнай
жарэ́бнаю		 жарэ́бнымі
М. жарэ́бнай жарэ́бных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарэ́бная жерёбая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарэ́бная,

Цяжарная (пра кабылу, асліцу, вярблюдзіцу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жерёбая жарэ́бная.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабы́ла, ‑ы, ж.

1. Самка каня. Жарэбная кабыла. □ Кожны цыган сваю кабылу хваліць. Прыказка.

2. Гіст. Дошка з выразам для шыі і рук, да якой прывязвалі для пакарання бізуном.

•••

Прышый кабыле хвост гл. прышыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Субо́жны ’той, хто мае Бога ў сэрцы’ (Нас.), сюды ж субо́жніна ’міласціна’ (Стан.); субо́жыцца ’злітавацца, пашкадаваць, пабаяўшыся Бога’ (лаг., Гіл.). З су- і ‑божны < бог. Параўн. набо́жны. Фармальны адпаведнік таксама ў в.-луж. subožny ’жарэбная (кабыла)’, ад su‑ і *božьnъ‑jь; апошняе ў значэнні ’шчаслівы, блаславёны’; гл. Шустар-Шэўц, 1374. Не выключала другаснае ўтварэнне ад субо́жыцца ’збяднець, стаць убогім’ (Варл.), субо́жывацца ’бяднець, прыкідвацца бедняком’ (Нас.) — ад убогі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)