жарля́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жарля́нка жарля́нкі
Р. жарля́нкі жарля́нак
Д. жарля́нцы жарля́нкам
В. жарля́нку жарля́нак
Т. жарля́нкай
жарля́нкаю		 жарля́нкамі
М. жарля́нцы жарля́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарля́нка ж., зоол. жерля́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жаба з плямістым жоўтым брушкам і буравата-шэрай спінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жарля́нка ’жаба’. Рус. смал. жерлянка ’тс’. Утворана з суфіксам ‑анк‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 179–180) ад жарло́ ’зяпа’ (гл. жарло́ 1; параўн. вушанка, ікранка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жерля́нка зоол. жарля́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)