дыялекты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыялекты́чны |
дыялекты́чная |
дыялекты́чнае |
дыялекты́чныя |
| Р. |
дыялекты́чнага |
дыялекты́чнай
дыялекты́чнае |
дыялекты́чнага |
дыялекты́чных |
| Д. |
дыялекты́чнаму |
дыялекты́чнай |
дыялекты́чнаму |
дыялекты́чным |
| В. |
дыялекты́чны (неадуш.)
дыялекты́чнага (адуш.) |
дыялекты́чную |
дыялекты́чнае |
дыялекты́чныя (неадуш.)
дыялекты́чных (адуш.) |
| Т. |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнай
дыялекты́чнаю |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнымі |
| М. |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнай |
дыялекты́чным |
дыялекты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыялекты́чны диалекти́ческий;
○ д. матэрыялі́зм — диалекти́ческий материали́зм
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыялекты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Заснаваны на дыялектыцы (у 1 знач.). Дыялектычны метад. Дыялектычная філасофія.
2. Які мае адносіны да дыялектыкі (у 2 знач.). Класікі марксізма-ленінізма вучаць разглядваць форму і змест у іх дыялектычным развіцці і ўзаемнай сувязі. «Беларусь».
•••
Дыялектычны матэрыялізм гл. матэрыялізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыяле́ктыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Філасофскае вучэнне аб усеагульных законах руху і развіцця прыроды, чалавечага грамадства і мыслення; навуковы метад пазнання з’яў прыроды і грамадства шляхам ускрыцця ўнутраных супярэчнасцей і барацьбы процілегласцей, якія прыводзяць да скачкападобнага пераходу з адной якасці ў другую.
Матэрыялістычная д.
2. Сам працэс такога руху і развіцця.
Д. падзей.
Д. гісторыі.
3. Майстэрства весці спрэчкі, прымяняць лагічныя довады (уст.).
|| прым. дыялекты́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Д. матэрыялізм.
Д. метад.
|| наз. дыялекты́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канкрэ́тна-дыялекты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
канкрэ́тна-дыялекты́чны |
канкрэ́тна-дыялекты́чная |
канкрэ́тна-дыялекты́чнае |
канкрэ́тна-дыялекты́чныя |
| Р. |
канкрэ́тна-дыялекты́чнага |
канкрэ́тна-дыялекты́чнай
канкрэ́тна-дыялекты́чнае |
канкрэ́тна-дыялекты́чнага |
канкрэ́тна-дыялекты́чных |
| Д. |
канкрэ́тна-дыялекты́чнаму |
канкрэ́тна-дыялекты́чнай |
канкрэ́тна-дыялекты́чнаму |
канкрэ́тна-дыялекты́чным |
| В. |
канкрэ́тна-дыялекты́чны (неадуш.)
канкрэ́тна-дыялекты́чнага (адуш.) |
канкрэ́тна-дыялекты́чную |
канкрэ́тна-дыялекты́чнае |
канкрэ́тна-дыялекты́чныя (неадуш.)
канкрэ́тна-дыялекты́чных (адуш.) |
| Т. |
канкрэ́тна-дыялекты́чным |
канкрэ́тна-дыялекты́чнай
канкрэ́тна-дыялекты́чнаю |
канкрэ́тна-дыялекты́чным |
канкрэ́тна-дыялекты́чнымі |
| М. |
канкрэ́тна-дыялекты́чным |
канкрэ́тна-дыялекты́чнай |
канкрэ́тна-дыялекты́чным |
канкрэ́тна-дыялекты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стыхі́йна-дыялекты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стыхі́йна-дыялекты́чны |
стыхі́йна-дыялекты́чная |
стыхі́йна-дыялекты́чнае |
стыхі́йна-дыялекты́чныя |
| Р. |
стыхі́йна-дыялекты́чнага |
стыхі́йна-дыялекты́чнай
стыхі́йна-дыялекты́чнае |
стыхі́йна-дыялекты́чнага |
стыхі́йна-дыялекты́чных |
| Д. |
стыхі́йна-дыялекты́чнаму |
стыхі́йна-дыялекты́чнай |
стыхі́йна-дыялекты́чнаму |
стыхі́йна-дыялекты́чным |
| В. |
стыхі́йна-дыялекты́чны (неадуш.)
стыхі́йна-дыялекты́чнага (адуш.) |
стыхі́йна-дыялекты́чную |
стыхі́йна-дыялекты́чнае |
стыхі́йна-дыялекты́чныя (неадуш.)
стыхі́йна-дыялекты́чных (адуш.) |
| Т. |
стыхі́йна-дыялекты́чным |
стыхі́йна-дыялекты́чнай
стыхі́йна-дыялекты́чнаю |
стыхі́йна-дыялекты́чным |
стыхі́йна-дыялекты́чнымі |
| М. |
стыхі́йна-дыялекты́чным |
стыхі́йна-дыялекты́чнай |
стыхі́йна-дыялекты́чным |
стыхі́йна-дыялекты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
диалекти́ческий филос. дыялекты́чны;
диалекти́ческий материали́зм дыялекты́чны матэрыялі́зм;
диалекти́ческий ме́тод дыялекты́чны ме́тад.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гістары́зм
‘дыялектычны прынцып вывучэння рэчаіснасці’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гістары́зм |
| Р. |
гістары́зму |
| Д. |
гістары́зму |
| В. |
гістары́зм |
| Т. |
гістары́змам |
| М. |
гістары́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыяма́т м., разг. (дыялекты́чны матэрыялі́зм) диама́т (диалекти́ческий материали́зм)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыяма́т, ‑а, М ‑маце, м.
Разм. Дыялектычны матэрыялізм. Мікалай Дзямянавіч Коласаў пачынаў семінар па дыямату. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)