1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дыкто́ўкі | ||
| дыкто́ўкі | дыкто́вак | |
| дыкто́ўцы | дыкто́ўкам | |
| дыкто́ўку | дыкто́ўкі | |
| дыкто́ўкай дыкто́ўкаю |
дыкто́ўкамі | |
| дыкто́ўцы | дыкто́ўках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◊ пад дыкто́ўку — (чыю) под дикто́вку (чью)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2. Тое, што і дыктант.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны;
1. Павольна вымаўляць, чытаць што
2. Прапаноўваць што
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дикта́нт
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дикто́вка
1. (действие) дыктава́нне, -ння
2. (диктант)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перака́з, ‑у,
1.
2. Пісьмовая або вусная перадача сваімі словамі чаго‑н. прачытанага, пачутага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)