духавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духавы́ духава́я духаво́е духавы́я
Р. духаво́га духаво́й
духаво́е		 духаво́га духавы́х
Д. духаво́му духаво́й духаво́му духавы́м
В. духавы́ (неадуш.)
духаво́га (адуш.)		 духаву́ю духаво́е духавы́я (неадуш.)
духавы́х (адуш.)
Т. духавы́м духаво́й
духаво́ю		 духавы́м духавы́мі
М. духавы́м духаво́й духавы́м духавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

духавы́, -а́я, -о́е.

1. Пра музычныя інструменты: які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра.

2. Які складаецца з такіх інструментаў.

Д. аркестр.

3. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра.

Духавая печ.

Д. прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

духавы́ в разн. знач. духово́й;

д. арке́стр — духово́й орке́стр;

~ва́я стрэ́льба — духово́е ружьё;

~ва́я — пе́чка духова́я печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

духавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра (пра музычныя інструменты). Духавыя музычныя інструменты. // Які складаецца з духавых інструментаў. Духавы аркестр.

2. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра. Духавы прас. Духавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свя́та-Ду́хаў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. Свя́та-Ду́хаў Свя́та-Ду́хава Свя́та-Ду́хава Свя́та-Ду́хавы
Р. Свя́та-Ду́хавага Свя́та-Ду́хавай
Свя́та-Ду́хавае		 Свя́та-Ду́хавага Свя́та-Ду́хавых
Д. Свя́та-Ду́хаваму Свя́та-Ду́хавай Свя́та-Ду́хаваму Свя́та-Ду́хавым
В. Свя́та-Ду́хаў (неадуш.)
Свя́та-Ду́хавага (адуш.)		 Свя́та-Ду́хаву Свя́та-Ду́хава Свя́та-Ду́хавы (неадуш.)
Свя́та-Ду́хавых (адуш.)
Т. Свя́та-Ду́хавым Свя́та-Ду́хавай
Свя́та-Ду́хаваю		 Свя́та-Ду́хавым Свя́та-Ду́хавымі
М. Свя́та-Ду́хавым Свя́та-Ду́хавай Свя́та-Ду́хавым Свя́та-Ду́хавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фісгармо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Клавішны духавы музычны інструмент з мяхамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

духово́й в разн. знач. духавы́;

духово́й орке́стр духавы́ арке́стр;

духова́я печь духава́я печ;

духово́е ружьё духаво́е ружжо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэ́нар

‘духавы музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэ́нар тэ́нары
Р. тэ́нара тэ́нараў
Д. тэ́нару тэ́нарам
В. тэ́нар тэ́нары
Т. тэ́нарам тэ́нарамі
М. тэ́нары тэ́нарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карне́т², -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горн, -а, мн. го́рны, -аў, м.

Медны духавы інструмент для падачы сігналаў.

Горны зайгралі адбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)