Ду́брава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́брава
Р. Ду́брава
Д. Ду́браву
В. Ду́брава
Т. Ду́бравам
М. Ду́браве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубра́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубра́ва
Р. Дубра́вы
Д. Дубра́ве
В. Дубра́ву
Т. Дубра́вай
Дубра́ваю
М. Дубра́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубрава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубрава́
Р. Дубравы́
Д. Дубраве́
В. Дубраву́
Т. Дубраво́й
Дубраво́ю
М. Дубраве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубра́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дубра́ва дубра́вы
Р. дубра́вы дубра́ў
Д. дубра́ве дубра́вам
В. дубра́ву дубра́вы
Т. дубра́вай
дубра́ваю		 дубра́вамі
М. дубра́ве дубра́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубра́ва ж., см. дубро́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубра́ва дубро́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубро́ва ж. дубра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубро́ва, см. дубра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)