Ду́блін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́блін
Р. Ду́бліна
Д. Ду́бліну
В. Ду́блін
Т. Ду́блінам
М. Ду́бліне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Дублі́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дублі́н
Р. Дубліна́
Д. Дубліну́
В. Дублі́н
Т. Дубліно́м
М. Дубліне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ду́блин г. Ду́блін, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)