Ду́блін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́блін
Р. Ду́бліна
Д. Ду́бліну
В. Ду́блін
Т. Ду́блінам
М. Ду́бліне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)