Ду́блін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́блін
Р. Ду́бліна
Д. Ду́бліну
В. Ду́блін
Т. Ду́блінам
М. Ду́бліне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дублі́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дублі́н
Р. Дубліна́
Д. Дубліну́
В. Дублі́н
Т. Дубліно́м
М. Дубліне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дублін (г., Ірландыя) 4/301; 5/148, 150, 151

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дублін (в., Брагінскі р-н) 2/378; 4/302

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дублін,

горад, сталіца Ірландыі.

т. 6, с. 243

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дублін,

вёска ў Брагінскім р-не.

т. 6, с. 244

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ду́блін м. Dublin [´dab-] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ду́блин г. Ду́блін, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Dublin

[ˈdʌblɪn]

г. Ду́блін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Dublin Dublin u

м. г. Дублін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)