дрэ́йф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дрэ́йф |
дрэ́йфы |
| Р. |
дрэ́йфу |
дрэ́йфаў |
| Д. |
дрэ́йфу |
дрэ́йфам |
| В. |
дрэ́йф |
дрэ́йфы |
| Т. |
дрэ́йфам |
дрэ́йфамі |
| М. |
дрэ́йфе |
дрэ́йфах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дрэйф, -у, м.
Адхіленне судна, самалёта ў час руху ад курсу пад уздзеяннем ветру, цячэння і пад., а таксама наогул адвольнае перамяшчэнне пад знешнім уздзеяннем.
Д. айсбергаў.
○
Легчы ў дрэйф — расставіць парусы так, каб судна заставалася на месцы.
Зняцца з дрэйфу — пачаць рух, змяніўшы расстаноўку парусоў пасля таго, як судна ляжала ў дрэйфе.
|| прым. дрэ́йфавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дрэ́йф (род. дрэ́йфу) м., мор. дрейф;
◊ ле́гчы ў д. — лечь в дрейф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрэйф, ‑у, м.
1. Рух ільдоў, судна і пад. пад дзеяннем ветру або цячэння.
2. Адхіленне судна або самалёта ад узятага курсу пад дзеяннем чаго‑н.
•••
Легчы ў дрэйф гл. легчы.
[Ад. гал. drijven.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Дрэйф, дрэйфава́ць (БРС). Параўн. дрэ́йфіць (гл.). Запазычанне праз рус. мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дрэ́йфавы, -ая, -ае.
1. гл. дрэйф.
2. Які выклікае дрэйф.
Дрэйфавая плынь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дрэ́йфіць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; заг. дрэйф; незак.
Разм. Адступаць перад цяжкасцямі, небяспекай; баяцца, губляцца. — Не дрэйф, Андрэй, заўтра ўладзімся лепей, — падбадзёрваў яго Сымон Тургай. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрэ́йфавы, ‑ая, ‑ае.
Які выклікае дрэйф. Дрэйфавае цячэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрейф мор. дрэйф, род. дрэ́йфу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лечь сов. ле́гчы;
ляг, отдохни́ ляж, адпачні́;
лечь в дрейф ле́гчы ў дрэйф;
отве́тственность ля́жет на вас адка́знасць ля́жа на вас;
◊
лечь на́ душу ле́гчы на душу́;
лечь в осно́ву ле́гчы ў асно́ву;
лечь костьми́ ле́гчы касця́мі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)