дрэ́йф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дрэ́йф дрэ́йфы
Р. дрэ́йфу дрэ́йфаў
Д. дрэ́йфу дрэ́йфам
В. дрэ́йф дрэ́йфы
Т. дрэ́йфам дрэ́йфамі
М. дрэ́йфе дрэ́йфах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дрэйф, -у, м.

Адхіленне судна, самалёта ў час руху ад курсу пад уздзеяннем ветру, цячэння і пад., а таксама наогул адвольнае перамяшчэнне пад знешнім уздзеяннем.

Д. айсбергаў.

Легчы ў дрэйф — расставіць парусы так, каб судна заставалася на месцы.

Зняцца з дрэйфу — пачаць рух, змяніўшы расстаноўку парусоў пасля таго, як судна ляжала ў дрэйфе.

|| прым. дрэ́йфавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэ́йф (род. дрэ́йфу) м., мор. дрейф;

ле́гчы ў д. — лечь в дрейф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрэйф, ‑у, м.

1. Рух ільдоў, судна і пад. пад дзеяннем ветру або цячэння.

2. Адхіленне судна або самалёта ад узятага курсу пад дзеяннем чаго‑н.

•••

Легчы ў дрэйф гл. легчы.

[Ад. гал. drijven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дрэйф, дрэйфава́ць (БРС). Параўн. дрэ́йфіць (гл.). Запазычанне праз рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дрэ́йфавы, -ая, -ае.

1. гл. дрэйф.

2. Які выклікае дрэйф.

Дрэйфавая плынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэ́йфіць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; заг. дрэйф; незак.

Разм. Адступаць перад цяжкасцямі, небяспекай; баяцца, губляцца. — Не дрэйф, Андрэй, заўтра ўладзімся лепей, — падбадзёрваў яго Сымон Тургай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́йфавы, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае дрэйф. Дрэйфавае цячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрейф мор. дрэйф, род. дрэ́йфу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лечь сов. ле́гчы;

ляг, отдохни́ ляж, адпачні́;

лечь в дрейф ле́гчы ў дрэйф;

отве́тственность ля́жет на вас адка́знасць ля́жа на вас;

лечь на́ душу ле́гчы на душу́;

лечь в осно́ву ле́гчы ў асно́ву;

лечь костьми́ ле́гчы касця́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)