дру́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (уст.).

Сяброўка маладой у час вясельнага абраду.

Праксэда была за дружку ў Тэклі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дру́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дру́жка дру́жкі
Р. дру́жкі дру́жак
Д. дру́жцы дру́жкам
В. дру́жку дру́жак
Т. дру́жкай
дру́жкаю		 дру́жкамі
М. дру́жцы дру́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дру́жка ж., этн. подру́га неве́сты в сва́дебном обря́де

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дру́жка​II разг., см. друг​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дру́жка​I (в свадебном обряде) ша́фер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дру́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

1. Уст. Таварышка нявесты ў вясельным абрадзе; шаферка. Варочаючыся дамоў, Стэпа стрэлася з Волькаю, якая была за дружку ў Зосі, і расказала Нязвычнісе, як прайшоў шлюб, які настрой валодаў Зосяю і што выявілася ў часе шлюбу. Гартны.

2. Абл. Сяброўка. У абедзвюх так багата агульнага. Усё выказалі дружка дружцы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружо́к дружкі́
Р. дружка́ дружко́ў
Д. дружку́ дружка́м
В. дружка́ дружко́ў
Т. дружко́м дружка́мі
М. дружку́ дружка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ша́ферка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Старшая дружка нявесты ў вясельным абрадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́ферка ж., обл., см. дру́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бая́р

‘дружка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бая́р баяры́
Р. баяра́ баяро́ў
Д. баяру́ баяра́м
В. баяра́ баяро́ў
Т. баяро́м баяра́мі
М. баяру́ баяра́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)