па-до́браму

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-до́браму - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па-до́браму

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
па-до́браму - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па-до́браму нареч.

1. по-хоро́шему;

пагавары́ць п. — поговори́ть по-хоро́шему;

2. по до́брой во́ле, добро́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́бры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́бры до́брая до́брае до́брыя
Р. до́брага до́брай
до́брае		 до́брага до́брых
Д. до́браму до́брай до́браму до́брым
В. до́бры (неадуш.)
до́брага (адуш.)		 до́брую до́брае до́брыя (неадуш.)
до́брых (адуш.)
Т. до́брым до́брай
до́браю		 до́брым до́брымі
М. до́брым до́брай до́брым до́брых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабро́м, прысл. (разм.).

Па-добраму, без прымусу.

Паслухай д., бо горш будзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

До́брае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. До́брае
Р. До́брага
Д. До́браму
В. До́брае
Т. До́брым
М. До́брым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́брае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. до́брае
Р. до́брага
Д. до́браму
В. до́брае
Т. до́брым
М. до́брым

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по-хоро́шему нареч. па-до́браму.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добро́м нареч., разг. дабро́м, па-до́браму.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благата́, -ы́, ДМ -гаце́, ж. (разм.).

1. гл. благі.

2. Благі, дрэнны чалавек.

Добраму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)