дзі́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзі́ўна дзіўне́й найдзіўне́й

Іншыя варыянты: дзіўно́.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзі́ўна

1. нареч. стра́нно, удиви́тельно; непостижи́мо, неви́данно, дико́винно, мудрено́;

2. безл., в знач. сказ. стра́нно, удиви́тельно; непостижи́мо, чудно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзі́ўна,

1. Прысл. да дзіўны (у 1 знач.).

2. безас. у знач. вык. Незвычайна, выклікае здзіўленне. [Юрыю] самому потым дзіўна было, як гэта шпарка ўсё адбылося. Чорны. Як гэта хораша й дзіўна Вокам абняць далячынь. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіўно́

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзіўно́ дзіўне́й найдзіўне́й

Іншыя варыянты: дзі́ўна.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стра́нно нареч. дзі́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чудно́ нареч., разг. дзі́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ди́вно нареч. дзі́ўна, дзіво́сна, цудо́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

престра́нно нареч., разг. ве́льмі дзі́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзі́ўны, -ая, -ае.

1. Які выклікае здзіўленне; нябачаны.

Малому прысніўся д. сон.

Дзіўна (прысл.) паводзіць сябе.

2. Цудоўны, чароўны.

Чуецца дзіўная музыка.

Дзіўная купальская ноч.

|| наз. дзі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзіво́снічаць

‘паводзіць сябе дзіўна’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіво́снічаю дзіво́снічаем
2-я ас. дзіво́снічаеш дзіво́снічаеце
3-я ас. дзіво́снічае дзіво́снічаюць
Прошлы час
м. дзіво́снічаў дзіво́снічалі
ж. дзіво́снічала
н. дзіво́снічала
Загадны лад
2-я ас. дзіво́снічай дзіво́снічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіво́снічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)