дамо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дамо́вы дамо́вая дамо́вае дамо́выя
Р. дамо́вага дамо́вай
дамо́вае		 дамо́вага дамо́вых
Д. дамо́ваму дамо́вай дамо́ваму дамо́вым
В. дамо́вы (неадуш.)
дамо́вага (адуш.)		 дамо́вую дамо́вае дамо́выя (неадуш.)
дамо́вых (адуш.)
Т. дамо́вым дамо́вай
дамо́ваю		 дамо́вым дамо́вымі
М. дамо́вым дамо́вай дамо́вым дамо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дамо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дамо́ва дамо́вы
Р. дамо́вы дамо́ў
Д. дамо́ве дамо́вам
В. дамо́ву дамо́вы
Т. дамо́вай
дамо́ваю		 дамо́вамі
М. дамо́ве дамо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцэ́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Дамова на здачу дзяржавай у эксплуатацыю прыватным прадпрымальнікам або іншаземным фірмам прамысловых прадпрыемстваў, прыродных багаццяў або іншых гаспадарчых аб’ектаў.

Міжнародныя канцэсіі.

К. на будаўніцтва чыгункі.

2. Само прадпрыемства, арганізаванае на аснове такой дамовы.

|| прым. канцэсі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ратифика́ция ратыфіка́цыя, -цыі ж.;

ратифика́ция догово́ра ратыфіка́цыя дамо́вы (дагаво́ра);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расторже́ние скасава́нне, -ння ср.;

расторже́ние бра́ка скасава́нне шлю́бу;

расторже́ние догово́ра скасава́нне дамо́вы (дагаво́ра).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Расто́ржка ’несабранасць’: расторжка мыслей; ’разрыў дамовы’: расторжка вѣнца (Нас.), што сведчыць пра непасрэдную сувязь з то́ргаць (гл.). Параўн. таксама ро́стыржка ’тс’, што выводзіцца з тарга́цца ’тузацца’ (Ласт.), гл. торгацца. Параўн. растаргнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

процеду́ра в разн. знач. працэду́ра, -ры ж.;

процеду́ра подписа́ния догово́ра працэду́ра падпіса́ння дамо́вы (дагаво́ра);

ходи́ть на процеду́ры мед. хадзі́ць на працэду́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прое́кт в разн. знач. прае́кт, -та м.;

прое́кт но́вой гидроэлектроста́нции прае́кт но́вай гідраэлектраста́нцыі;

прое́кт догово́ра прае́кт дамо́вы (дагаво́ру);

прое́кт экску́рсии прае́кт экску́рсіі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Страхава́ць ‘забяспечваць, засцерагаць’, ‘заключаць дамову пра выплату кампенсацыі’ (ТСБМ), стрыхава́ць ‘тс’ (Янк. 1), страхо́ўка ‘плацеж паводле дамовы аб кампенсацыі страт’ (Сержп., Бяльк.), стрыхо́ўка ‘тс’ (Янк. 1). З рус. страхова́ть ‘тс’, страхо́вка ‘тс’, якое ад страх, гл. (Фасмер, 3, 772). Магчыма, на падставе эліпсіса ўстойлівых спалучэнняў тыпу на свой страх, параўн. у Даля: “страховать… отдавать кому на страх, на ответ, ручательство”, аналагічна ням. Sorge ‘клопат’ (з больш ранняга ‘страх перад пагрозай’), Versorgen ‘забяспечваць’, гл. Новое в рус. этим., 222.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пункт в разн. знач. пункт, род. пу́нкта м.;

наблюда́тельный пункт воен. назіра́льны пункт;

оборони́тельный пункт воен. абаро́нны пункт;

сбо́рный пункт збо́рны пункт;

кома́ндный пункт воен. кама́ндны пункт;

призывно́й пункт воен. прызыўны́ пункт;

уче́бный пункт вучэ́бны пункт;

зооветерина́рный пункт зоаветэрына́рны пункт;

перегово́рный пункт перагаво́рны пункт;

населённый пункт насе́лены пункт;

пункт догово́ра пункт дамо́вы (дагаво́ра);

нача́льный (исхо́дный) пункт пачатко́вы (зыхо́дны) пункт;

кульминацио́нный пункт кульмінацы́йны пункт;

коне́чный пункт канцавы́ пункт;

основны́е пункты докла́да асно́ўныя пу́нкты дакла́да;

со́рок во́семь пунктов составля́ют квадра́т тип. со́рак во́сем пу́нктаў склада́юць квадра́т;

◊

по пунктам па пу́нктах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)