дазваля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дазваля́ю дазваля́ем
2-я ас. дазваля́еш дазваля́еце
3-я ас. дазваля́е дазваля́юць
Прошлы час
м. дазваля́ў дазваля́лі
ж. дазваля́ла
н. дазваля́ла
Загадны лад
2-я ас. дазваля́й дазваля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дазваля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дазваля́ць несов. разреша́ть, позволя́ть, дозволя́ть; (давать возможность) предоставля́ть; см. дазво́ліць;

◊ кішэ́нь не ~ля́е — карма́н не позволя́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазваля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дазволіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Даць дазвол, згадзіцца на што-н.

Д. ад’езд.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Даць магчымасць.

Гатунковае насенне дазволіць павысіць ураджай.

3. дазво́ль(це). Ужыв. як форма ветлівага звароту да прысутных пры пачатку якога-н. дзеяння.

Дазвольце запрасіць вас на выстаўку.

|| незак. дазваля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дозволя́ть несов. дазваля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возбраня́ть несов. забараня́ць; не дазваля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позволя́ть несов., в разн. знач. дазваля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узыча́ць

‘дазваляць што-небудзь, даваць магчымасць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узыча́ю узыча́ем
2-я ас. узыча́еш узыча́еце
3-я ас. узыча́е узыча́юць
Прошлы час
м. узыча́ў узыча́лі
ж. узыча́ла
н. узыча́ла
Загадны лад
2-я ас. узыча́й узыча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узыча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызваля́ць

‘дазваляць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прызваля́ю прызваля́ем
2-я ас. прызваля́еш прызваля́еце
3-я ас. прызваля́е прызваля́юць
Прошлы час
м. прызваля́ў прызваля́лі
ж. прызваля́ла
н. прызваля́ла
Загадны лад
2-я ас. прызваля́й прызваля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прызваля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакапры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і пакапрызіць. З цягам часу.. [Булай] пачаў дазваляць сабе пакапрызнічаць, пакрычаць па чалавека без падставы. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)