дабра́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Добры, спагадлівы чалавек.
Ён д. па натуры.
|| ж. дабра́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. дабра́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дабра́к, -ка́ м., разг. добря́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабра́к, ‑а, м.
Разм. Добры, спагадлівы чалавек. Гэта быў яшчэ не стары чалавек, але валасы меў сівыя. Позірк вачэй — суровы, патрабавальны. Але чамусьці не страшна было пад.. позіркам гэтага чалавека. Ён [камандзір] здаваўся дабраком. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
добря́к разг. дабра́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)