дабра́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дабра́к | дабракі́ | |
| дабрака́ | дабрако́ў | |
| дабраку́ | дабрака́м | |
| дабрака́ | дабрако́ў | |
| дабрако́м | дабрака́мі | |
| дабраку́ | дабрака́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)