гы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Пра сабаку: пагрозліва вурчаць.

Гыркаў сабака.

2. перан. Груба гаварыць, бурчаць (разм.).

Г. на дзяцей.

|| аднакр. гы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гы́ркаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гы́ркаю гы́ркаем
2-я ас. гы́ркаеш гы́ркаеце
3-я ас. гы́ркае гы́ркаюць
Прошлы час
м. гы́ркаў гы́ркалі
ж. гы́ркала
н. гы́ркала
Загадны лад
2-я ас. гы́ркай гы́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гы́ркаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гы́ркаць несов.

1. (о собаке) рыча́ть;

2. перен., разг. (о человеке) рыча́ть, ря́вкать; (грубо отвечать) огрыза́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Адрывіста і пагрозна вурчаць (звычайна пра сабак). Джэк адным скокам дагнаў.. [камень] і гыркаў, ляскаючы зубамі. Крапіва.

2. Разм. Груба і зласліва гаварыць, адказваць каму‑н.; пакрыкваць. Здаецца, што хлопцы злыя і раздражнёныя: гыркаюць адзін на аднаго, кашляюць, чхаюць, шморгаюць насамі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гы́ркаць ’гыркаць’. Параўн. бел. га́ркаць, укр. ги́ркати, рус. гы́ркнуть, га́ркать і г. д. Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 209 (пад праформай *gъrkati). Лексема гукапераймальнага характару. Параўн. Фасмер, 1, 479.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыча́ть несов.

1. рыка́ць; (реветь) раўці́; (о собаке) гы́ркаць;

2. перен., разг. гы́ркаць, раўці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гы́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да гыркаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Гыркаць некаторы час. На двары пагыркаў сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагы́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гыркаць злёгку, зрэдку ці час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гырча́ць

‘гыркаць, брахаць (пра сабаку)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гырчу́ гырчы́м
2-я ас. гырчы́ш гырчыце́
3-я ас. гырчы́ць гырча́ць
Прошлы час
м. гырча́ў гырча́лі
ж. гырча́ла
н. гырча́ла
Загадны лад
2-я ас. гырчы́ гырчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гырчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)