гырча́ць

‘гыркаць, брахаць (пра сабаку)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гырчу́ гырчы́м
2-я ас. гырчы́ш гырчыце́
3-я ас. гырчы́ць гырча́ць
Прошлы час
м. гырча́ў гырча́лі
ж. гырча́ла
н. гырча́ла
Загадны лад
2-я ас. гырчы́ гырчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гырчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)