Verbum

snarl

I [snɑ:rl]

1.

v.i.

1) гы́ркаць, шчэ́рыць зу́бы (пра саба́ку)

2) свары́цца, гы́ркаць

to snarl to each other — гы́ркаць, гру́ба й зласьлі́ва гавары́ць адзі́н да аднаго́

2.

n.

гы́рканьне n.

II [snɑ:rl]

1.

n.

1) блытані́на f.; ко́смы pl. (валасо́ў)

2) заблы́танасьць f.; замяша́ньне n., непара́дак -ку m.

2.

v.t.

1) блы́таць (ні́ткі, валасы́)

2) прыво́дзіць у замяша́ньне, непара́дак

bray

I [breɪ]

1.

n.

рык -у m. (асла́, тру́бы)

2.

v.i.

раўці́

The trumpets brayed — Раўлі́ тру́бы

3.

v.t.

крычэ́ць, зло́сна прыкры́кваць, га́ркаць, гы́ркаць

II [breɪ]

v.t.

расьціра́ць на парашо́к

growl

[graʊl]

1.

v.i.

1) гы́ркаць (асабл. пра саба́ку)

2) зло́сна нарака́ць, бурчэ́ць

3) грыме́ць, грукаце́ць, груката́ць (пра гром)

2.

n.

1) гы́рканьне n.

2) зло́снае нарака́ньне, бурчэ́ньне n.

3) гру́кат і трэск, гул гро́му, грымо́ты pl.